Mijn dag-tot-dag reisverslag van Napels, Pompeii en Capri

Eigenlijk zou ik in maart van dit jaar naar Granada in Spanje gaan. Ik had er al vliegtickets voor gekocht, maar door de coronaperikelen kon die trip niet doorgaan. Ik besloot mijn Spanje plannen te verplaatsen naar later. Toen Italië na de zomer wel mogelijk bleek en ik mijn reisvirus niet langer in bedwang kon houden, besloot ik in een opwelling mijn vouchers in te zetten voor een trip naar Italië. Ik ben al vele malen in Italië geweest, maar ik had nog nooit eerder Napels en de Amalfikust gezien, dus dat werd het doel!

Op vakantie naar Italië

Ik heb een vlucht met Alitalia naar Rome vanaf Schiphol. Ik ben als een kind zo blij als ik aankom op de luchthaven. Het voelt alsof ik een goede vriend na een lange tijd weer terugzie.

Bij de gate wordt iedereen zijn temperatuur opgemeten en we moeten allemaal een gezondheidsverklaring invullen. Wat ik niet wist, is dat je met een wasbaar mondmasker het vliegtuig niet in mag. Dit moet een medisch mondmasker zijn. Gelukkig had ik die ook mee. Voor de mensen die dit niet hadden, was het mogelijk om er ter plekke een aan te schaffen.

> Check hier de actuele coronamaatregelen reizen naar Italië

Van Rome airport naar Napels

Om 15:00h kom ik aan op Rome Fiumicino. Ik zeg hier arrivederci tegen de aardige meid uit Rome die naast mij in het vliegtuig zat. Ze was voor een sollicitatiegesprek in Nederland geweest. Ze heeft me wat tips gegeven voor dingen die ik niet mag missen wanneer ik in Napels ben.

Ik reis van de luchthaven in Rome meteen door naar Napels. Ik heb daarvoor de Fiumicino Express geboekt. Dit is een bus die me in drie uur naar Napels gaat brengen. Het is een prima touringcar bus met wifi en het geeft me de kans om meteen wat van de omgeving te zien.

Aangekomen in het centraal station van Napels moet ik mijn weg vinden naar mijn overnachtingsplek. Twee Iraanse meiden die studeren in Napels en samen met mij in de Fiumicino Express zaten, wijzen me precies de weg naar de metro. Ik hoef maar twee haltes mee te reizen op lijn 1 en dan is het nog maar 5 minuutjes lopen, ideaal!

Met de metro in Napels

Bij de metro zie ik ineens dat alles gesloten lijkt te zijn. Ik spreek een man aan die eruit ziet als een monteur en ik vraag in het half Spaans/half Engels aan hem wat er aan de hand is. Ik snap uit zijn Italiaans dat er een probleem is met de metro en er inderdaad niets rijdt. Hmm, hoe kom ik dan bij het hostel? De man zegt “taxi” en, gebarend met twee vingers, “of te voet”.

Ik zoek op Google Maps hoe ver het lopen is, ongeveer 25 minuten. Er zit niks anders op. Het leuke is wel dat ik op deze manier meteen een indruk krijg van de stad. Veel scooters, getoeter, gebroken stoeptegels, mooie gebouwen en gezellige pleintjes met terrassen. Ik krijg meteen een goed gevoel bij Napels. Ik houd ervan dat het leeft en dat niet alles gepolijst is.

Overnachten in Napels

Omdat ik in mijn eentje en op een klein budget reis, heb ik voor vanavond een hostel geboekt.

Ik word supervriendelijk ontvangen en alles ziet er hier netjes uit. Ik deel de kamer met zeven andere mensen en we hebben drie badkamers tot onze beschikking. Iedereen is heel hartelijk en kletst met elkaar. Ik krijg meteen een aantal handige tips van wat men al gedaan heeft en nog gaat doen. Ik heb mijn plan voor morgen meteen al gemaakt.

Napels bezienswaardigheden

Het hostel biedt een ontbijtbuffet aan en die is lekker en uitgebreid. Ik ga zitten op het balkon met uitzicht over het pleintje onder ons. Het is heerlijk wakker worden hier in Napels in het ochtendzonnetje.

Gratis citytour Napels

Napels Sotteranea

Een Sloveense uit mijn dorm, Dora, deed ook mee aan de tour. Samen lopen we naar het volgende punt op ons programma. Om 14:00h gaan we namelijk mee op een rondleiding door de stad die onder de stad Napels ligt. In Napels Sotterranea vind je een heel ondergronds stelsel bestaande uit onder andere tunnels, grotten en oude watergangen.

Een gids neemt ons mee naar beneden en laat ons in circa twee uur van alles zien. We moeten af en toe door hele nauwe gangen lopen en we zien ook nog de resten van een oud Romeins theater.

Ik moet eerlijkheidshalve wel toegeven dat ik zelf meer van de Sotterranea verwacht had. Misschien ben ik verwend door de gave ondergrondse die ik zag in Krakau? Het lag misschien ook wel aan onze gids. Ze had een irritante manier van praten en was ook niet altijd goed verstaanbaar. Soms heb je geluk en soms heb je pech met een gids.

Eten in Napels

En nu is het tijd voor pizza! Als je in Napels bent, moet je uiteraard pizza eten. We komen er alleen al snel achter dat alles dicht gaat tussen circa 15:00h en 19:00h. We overbruggen de tijd door een bezoekje te brengen aan de duomo, beter bekend als Cattedrale di San Gennaro.

Ook hadden we van de gids van de citytour gehoord waar we de beste sfogliatelle in Napels kunnen kopen. We gaan na het bezoek aan de duomo op pad om dit eens uit te proberen.

Sfogliatelle

Ik heb nog nooit een sfogliatelle gegeten. Maar als ik hoor dat het een gebakje is van bladerdeeg met een vulling van ricotta met vanille en gekonfijte schil van citroen, dan ben ik al helemaal verkocht. 

Attanasio is een simpel zaakje bij het centrale treinstation waar we vriendelijk worden geholpen. Er is een crunchy variant en een zachte variant. We bestellen er van ieder een. Ook kopen we nog taralli (krokant koekje).

In een zijstraatje vinden we een klein barretje waar we buiten kunnen zitten. We bestellen er wat te drinken en ze staan ons toe om hier onze lekkernijen op te eten. Ik heb veel te veel gekocht natuurlijk haha, maar het was inderdaad verrukkelijk. Ik bewaar nog een sfogliatelle voor morgen, want er moet straks ook nog een pizza bij.

Tips van echte Napolitani

Bij dit barretje raken we aan de praat met twee Napolitaanse mannen. Omdat Dora Italiaans spreekt, krijg ik via haar alle info door. Zo spreken we over de invloed van corona en wat men gemiddeld verdient hier. Ze vertellen ons dat we blijkbaar in de gevaarlijkste straat van Napels zitten. En we horen waar we de beste pizza kunnen gaan eten.

Pizza eten in Napels

We nemen afscheid van de mannen en gaan pizza eten bij het tentje dat zij aanraadden. Er is hier geen enkele toerist te bekennen. In tegenstelling tot de populaire pizzarestaurants Sorbillo of Da Michele waar rijen toeristen voor de deur staan. We eten een heerlijke pizza Margherita voor maar €3,50! Ik moet de helft laten liggen, want ik heb veel te veel gegeten vandaag. Welkom in Napels!

>> Lees ook Wat te doen in Napels: alle tips voor een stedentrip

Dagtrip naar eiland Capri

Ik ga vandaag de stad eventjes verlaten om een uitstapje te maken naar Capri. Ik heb van Dora goede verhalen gehoord over dit jetset-eiland. Zij heeft er een wandeling gemaakt en is ook nog even aan het strand gaan liggen.

Ik heb bedacht om de langzame ferry te nemen die om 07:55h vanuit Napels vertrekt. Deze ferry doet er anderhalf uur over in plaats van de snelle die er in 50 minuten is. Maar ik heb geen haast en bespaar er wat geld mee.

Omdat het ontbijtbuffet om 07:30h start race ik hier ‘s ochtends snel even langs om wat fruit en crackers mee te pakken. In 10 minuten loop ik naar de haven waarvandaan de ferry vertrekt. Ik heb mijn kaartje snel bemachtigd bij het loket.

Als we anderhalf uur later aankomen bij Capri biedt het eiland vanaf de ferry meteen een mooi aangezicht. Mooie witte huisjes, veel groen en rotsen. 

Capri stad

Ik besluit meteen omhoog te lopen naar het dorpje en zo maak ik direct kennis met de vele hoogteverschillen van Capri. Dat ik de rest van de dag veel trappen op en af ga lopen is meteen al geen geheim meer.

Ik ben onder de indruk van hoe gezellig alles er hier uitziet. Mooie straatjes, gezellige straatnaambordjes, prachtige bloemen en echt adembenemende uitzichten. Ik denk ook dat ik veel geluk heb met de periode. Het is het einde van het hoogseizoen en er zijn minder toeristen door corona. Het loopt hier niet over van de toeristen.

Het dorpje Capri ziet er ook heel mooi uit en aan de chique winkeltjes is wel te zien dat het jetsetters aantrekt. Ik werp een blik op een aantal menukaarten omdat ik gehoord had dat het hier zo duur is. Het valt me eigenlijk wel mee. Ik zie hoofdgerechten voor €15,- en dat is voor Nederlandse begrippen helemaal niet duur. In vergelijking met Napels is het wel aan de prijs. 

Wandelen op Capri

Ik begin vanuit het dorp aan een wandeling langs de oostkant van het eiland. Met borden staat de route goed aangegeven.

Op de wandeling kom ik langs de Arco Naturale, een natuurlijk uitgesleten boog met prachtig uitzicht op het azuurblauwe water. Ik loop daarna de Pizzolungo wat de panoramische kustroute is. Deze route loopt door in de Via Tragara waar ik langs prachtige huizen en luxe hotels wandel. Tot slot bezoek ik de tuinen van Augustus vanwaar je mooi uitzicht hebt op de baai en de Via Krupp.

Alles bij elkaar heb ik er ongeveer drie uur over gedaan. Ik heb een heel mooie indruk gekregen van het eiland. Ik werd tijdens mijn wandeling enkel vergezeld door tjirpende krekels en kleine gekkootjes die snel wegspurten als ze me hoorden.

Hoe dichter ik weer bij Capri stad kwam, des te meer toeristen kwam ik tegemoet. 

Stranden op Capri

Nu is het tijd voor wat verkoeling. Er is een aantal stranden waar je entree voor moet betalen. Ik zoek op wat dit zoal kan kosten. Ik zie €60,- voor een strandbedje met parasol voor de hele dag, inclusief €25,- bartegoed. Dit moet je wel tijdig reserveren.

Dora had me Marina Piccola getipt waar het strand gratis is, dus dat wil ik uit gaan proberen. Dit is nog best een wandeling naar beneden op het heetste moment van de dag. Maar door de verkoeling die daarna op me wacht kan ik die extra stappen nog wel zetten.

Maar jee, wat een desillusie als ik er aankom! Het is er zó druk met mensen die echt hutjemutje naast elkaar op het hele kleine strandje liggen. Corona lijkt hier niet te bestaan.

Ik vind het helemaal geen aantrekkelijk idee om er tussen te gaan liggen. Met je tenen raak je al bijna iemands neusgat aan. Ik bestel een verkoelend colaatje bij het kleine kraampje dat er staat. Ik bekijk het hele tafereel terwijl ik even bijkom van de wandeling en de warmte.

Ik besluit tenslotte weer terug omhoog te wandelen. Je kunt overigens ook een busje nemen die je weer omhoog brengt, maar ik wilde graag lopen. Als ik alle trappen getrotseerd heb, koop ik in het dorpje nog een overheerlijk ijsje bij Gelateria Buonocore. Ik kies voor de smaak Fantasia di Capri, mmmh! 

Van Capri naar Napels

Ik besluit de ferry terug naar Napels om 15:30h te gaan nemen. Dat betekent dat ik nog een uur heb voordat ik weer naar beneden, naar Marina Grande, moet lopen.

In Capri-stad is een kabelbaan waarvan Dora me had verteld dat ze deze niet genomen heeft. Ze dacht dat die kabelbaan je naar Anacapri brengt. Dit lijkt me nog wel een mooie tijdsbesteding, dus ik stap voor €2,00 op deze funicular. Ik ben benieuwd.

Maar wat blijkt, deze kabelbaan brengt je helemaal niet naar Anacapri maar terug naar Marina Grande waar ik aankwam. Haha, oeps. Ik besluit daarop alvast maar het kaartje te kopen voor de ferry en mijn voeten rust te gunnen.

Ik eet mijn appel terwijl ik uitkijk over de haven. Ik heb echt genoten van mijn bezoek aan Capri. Als ik toch al het geld in de wereld zou hebben, dan zou een huisje op dit eiland wel erg leuk zijn bedenk ik me. 

>> Lees ook Eiland Capri: bezienswaardigheden en tips voor jouw dagtrip

Terug in Napels

Om 16:30h ben ik weer terug in Napels en ik heb eigenlijk nog wel twee dingen die ik écht gezien wil hebben hier. De volksbuurt Quartieri Spagnoli en het uitzicht over de stad vanaf Castel Sant’Elmo.

Ik loop eerst naar mijn hostel om mijn mobiel snel een beetje op te laden, want ik heb de navigatie nodig om de weg te vinden. Een uurtje later ga ik op pad naar Castel Sant’Elmo. Ik moet eigenlijk wel haasten, want het kasteel gaat om 18:30h dicht. Ik loop een klein stukje door het gezellige Spaanse Kwartier en neem de kabelbaan vanaf Montesanto.

Zonsondergang vanaf Castel Sant’Elmo

Stipt om 18:30h kom ik bij het kasteel aan. Tegen beter weten in check ik toch nog bij de ticket office of ik nog naar binnen mag. Gelukkig mag het nog! Het blijkt dat je tot 18:30h een kaartje mag kopen en het dan dus niet daadwerkelijk dichtgaat. Dit is ideaal, want dan kan ik toch nog de zonsondergang zien hier.

Het is daadwerkelijk een fantastisch uitzicht. Je kunt vanaf het kasteel 360 graden over de stad kijken. Spaccanapoli, de kaarsrechte straat die de stad in tweeën lijkt te splitsen, is vanaf hier heel goed te zien.

Ik maak talloze foto’s en neem het uitzicht goed in me op. Maar als het dan echt donker wordt, besluit ik de wandeling terug naar beneden weer te gaan maken. 

Niet ver van de ingang van het kasteel vind je een trap naar beneden die je helemaal terugbrengt naar Quartieri Spagnoli. Ik merk wel dat mijn benen en vooral mijn knieën het inmiddels zwaar hebben. Ik heb vandaag echt heel veel (trap)gelopen. Jammer dat het inmiddels donker is, want ik kan de rest van Quartieri Spagnoli niet zo goed bekijken als ik gewild had.

Ik ben ook wel toe aan wat te eten. Ik besluit meteen door te lopen naar Sorbillo, hét pizzarestaurant (samen met Da Michele) waar iedereen het over heeft.

Uit eten in Napels

Als ik daar aankom zie ik wat ik al gehoord had. Namelijk dat er altijd een hele lange rij voor de deur staat en je vaak zeker een uur moet wachten totdat je naar binnen kunt. Het valt me op dat er alleen maar jonge toeristen staan. Ik vind het ineens niet meer zo aantrekkelijk, want het voelt wel heel erg toeristisch. Ik heb ook geen zin om hier een uur te gaan wachten. 

Ik loop nog wat rond en vind uiteindelijk een leuk restaurantje. Het heet Monsù en zit in een zijstraatje in het oude centrum. Ik bestel een Limoncello Spritz en eet een typisch Napolitaanse maaltijd: pasta al ragù.

De batterij van mijn mobiel is echt leeg als ik vanaf het restaurant mijn weg terug naar mijn hostel probeer te vinden. Ik slinger op gevoel door kronkelige straatjes. Af en toe herken ik iets van de citytour die ik gisteren deed. De terrasjes zijn gezellig gevuld en er hangt een gemoedelijke sfeer in de stad op deze vrijdagavond. Warempel vind ik mijn hostel op eigen kracht weer terug. Na een lange dag stap ik lekker mijn bed in.

Met het openbaar vervoer van Napels naar Pompeii

Vandaag check ik uit, want ik ga op pad naar Pompeii. Ik heb besloten om vanuit daar door te reizen naar Salerno bij de amalfikust.

Ik wandel in een klein half uur naar het treinstation. Daar koop ik bij het loket een kaartje voor de Circumvesuviana die me naar Pompeii zal brengen.

De mevrouw bij het loket, die alleen Italiaans spreekt, duwt een A4tje tegen de ruit tussen ons in. Ik zie dat daarop instructies staan voor mij. Ik maak er snel een foto van. Dan gebaart en roept ze dat ik moet opschieten, want de trein vertrekt over 2 minuten. Shit! Ok, rennen!

Aangekomen op het perron zie ik dat het stervensdruk is. Ik had wel gelezen dat deze trein naar Vesuvius en Pompeii altijd propvol zit met toeristen. Maar vanwege de periode waarin ik reis en door corona had ik verwacht hier geen last van te hebben. Nou, niets is minder waar. Ik vraag me echt af hoe druk het in de zomermaanden dan wel niet moet zijn.

Mijn persoonlijke reisleider

In de trein bestudeer ik de foto die ik gemaakt heb van de instructie die de mevrouw me liet zien. Maar ik begrijp het eigenlijk niet heel goed. Ik denk te snappen dat ik ergens moet overstappen. Hoewel ik niet helemaal gerustgesteld ben, verwacht ik dat het wel goed komt. Ik zal gewoon de meute moeten volgen.

Ineens stoppen we ergens waar een hele hoop mensen uitstappen. In een reflex denk ik er dus ook uit te moeten. Maar als ik die realisatie heb en ben opgestaan, zijn de deuren alweer gesloten. Hmmm.

Ik spreek een Italiaan aan, maar die spreekt geen Engels of Spaans. Hij vindt het maar spannend dat ik contact met hem maak. Ik doe een poging bij een andere Italiaan en die helpt me heel vriendelijk met hand- en voetwerk wél verder. Ik begrijp dat ik inderdaad moet overstappen en het duurt nog even.

De halte waar iedereen net uitstapte was voor de bezoekers aan de vulkaan Vesuvius. Ik wilde hier eigenlijk ook graag een bezoek aan brengen, maar ik heb niet alle tijd en moest keuzes maken. Om die reden heb ik ervoor gekozen om een bezoek aan Vesuvius op deze trip te laten schieten. Wie weet in de toekomst nog eens.

Bij de halte Torre Annunziata moeten we allemaal uitstappen. Maar als we dan met een hele horde mensen op het platform staan, is het erg onduidelijk waar vandaan dan precies de trein naar Pompeii vertrekt.

Ik loop samen met een paar mensen naar de stationshal om op de borden te kijken. Dan komt de Italiaan die me net zo vriendelijk hielp ons ineens achterna gerend. ‘Platform 3, nu!’, zegt hij. We rennen snel achter hem aan en zien dat de rest van de toeristen zich daar ook verzameld heeft. De trein komt ook net aangereden.

Gelukkig heeft die man er zijn persoonlijke missie van gemaakt om mij op bestemming Pompeii te krijgen haha. Als we allemaal in de trein staan steekt hij vanuit een andere wagon in de verte nog even zijn duim naar me op. Tevreden dat hij me in de juiste trein heeft gekregen.

Bezoek aan Pompeii

Rond 11:00h stappen we allemaal uit en worden we meteen een kantoortje ingeleid dat zich bij het station bevindt. Hier laat ik mijn bagage achter voor €4,-.

Ik boek hier ook meteen een rondleiding met Engelstalige gids. Ik had van veel andere reizigers gehoord dat ze een gids hier echt een meerwaarde vonden. Daarom besluit ik dit ook te doen. Het kost me €15,- voor 2 uur, dat vind ik een prima prijs.

Om 12:00h gaan we van start en we krijgen allemaal een oortje in. Door dat oortje kunnen we de gids goed horen. Ik vind dat ik echt een ultieme toerist ben zo. Met zo’n oortje achter een gids aanlopen. Ik ben dat niet gewend, maar ik vond het toch wel een toegevoegde waarde. Dat oortje was best handig als ik soms ergens nog een foto stond te maken en de gids al verder liep met de groep. Dan kon ik toch nog horen wat ze allemaal vertelde en miste ik niets.

Het is indrukwekkend om te zien hoe goed Pompeii nog bewaard is gebleven. En ook hoeveel ze hebben kunnen restaureren en in oude staat terug hebben gebracht. Zo zien we een aantal woonhuizen, een voormalige bakkerij en de gipsen afgietsels van enkele overledenen.

Als de rondleiding klaar is, ben je vrij om zelf nog door de oude stad te lopen. Ik besluit helemaal naar de andere kant te lopen. Daar schijnt het amfitheater te staan dat nog helemaal in originele staat is. Het is echt nog een heel stuk lopen en mijn voeten doen al/nog zeer van het vele wandelen van gisteren en vandaag. Het is ook flink warm, er is weinig schaduw en dat mondkapje is dan ook erg zweterig. Maar goed, genoeg geklaagd, het was de moeite waard!

>> Lees ook Pompeii en Vesuvius bezoeken: de beste tips & tricks

Met de trein naar Salerno

Nadat ik het amfitheater heb gezien moet ik weer helemaal teruglopen naar de ingang, omdat mijn bagage daar staat. Als ik mijn bagage heb opgehaald, moet ik buitenom de archeologische stad lopen om in het huidige Pompeii centrum uit te komen. Vanuit daar vertrekt mijn trein naar Salerno.

Een onverwachte lift

Ik twijfel of ik wel goed loop en vraag even bij een oud opaatje dat op een stoel zit of ik wel goed ga. Er komt net een vriend van hem langsgereden met zijn auto en hij houdt hem aan. De oude man zegt dat ik bij zijn vriend in de auto moet stappen, want die brengt me wel even.

Voor mijn voeten is dit een godsgeschenk. De oude man zegt dat het echt ok is want hij kent die man goed. Ik geloof het wel, dus ik gooi mijn tas op de achterbank en ga naast de vriend zitten. We wisselen een paar vriendelijkheden uit en binnen 10 minuten sta ik dan ineens op het treinstation van Pompeii.

Haha heerlijk zoals die dingen kunnen gaan.

Ik bedank de vriend en zwaai hem uit. Mijn kaartje naar Salerno is snel gekocht en kost maar een habbekrats: €2,40. Met een zakje chips wacht ik rustig op mijn trein naar Salerno. Ik ben erg benieuwd wat ik kan verwachten van “het zusje van Napels” en de rest van de Amalfikust.

>> Lees hier het vervolg van mijn vakantie aan de Amalfikust

Wil je praktische informatie lezen ter voorbereiding op jouw reis, lees dan:
> Wat te doen in Napels: alle tips voor een stedentrip
> Pompeii en Vesuvius bezoeken: de beste tips & tricks
> Eiland Capri: bezienswaardigheden en tips voor jouw dagtrip

---