Dit is deel 1 van mijn Myanmar reisverslag. Vanuit Bangkok vloog ik naar Yangon. In Bangkok had ik mijn route door Myanmar een beetje willen plannen. Maar dat kwam er niet van omdat de stad en leuk gezelschap me in hun greep hielden. Behoorlijk onvoorbereid voor mijn doen stapte ik op het vliegtuig naar voormalig Birma.
Myanmar – onderdeel van een langere reis
Mijn reis door Myanmar was onderdeel van een langere reis. Ik ging in totaal vier maanden op pad.
Ik startte in India en doorkruiste het land met twee vrienden in onze eigen tuktuk. Via Bangladesh en Bangkok reisde ik door naar Myanmar. Na mijn rondreis door Myanmar bezocht ik ook nog Thailand, Laos en Cambodja. Ik sloot deze trip af in Indonesië.
Met uitzondering van India en Bangladesh reisde ik solo. Onderweg ontmoette ik veel medereizigers met wie ik soms kort en soms lang samenreisde.
Van Bangkok naar Yangon
Johannes en ik ontbijten in Bangkok bij onze vaste stek om de hoek. Dan checken we uit en regelen de laatste dingen.
Ik boek nog snel een hostel in Yangon. Zij hebben een gratis airport pick-up. Omdat ik hierna geen internet meer heb weet ik niet zeker of ze mijn boeking wel op tijd zullen zien. Dat wordt spannend op de luchthaven in Yangon.
Ook schrijf ik nog snel even de wisselkoers op en laat de receptie mijn boarding pass printen.
Johannes heeft een vlucht geboekt naar het zuiden van Thailand. Die gaat een uur voor mijn vlucht, dus we gaan een taxi naar de luchthaven delen.
Daar aangekomen gaat Johannes alvast inchecken. Hij heeft wat problemen met zijn bagage. Hij moet wat kilo’s overhevelen, maar kan daarna gaan boarden. We drinken nog even een colaatje samen en nemen dan afscheid.
Bijna mijn vlucht gemist
Ik loop daarna naar mijn check-in balie. Maar ik zie mijn vlucht nog niet op het bord verschijnen.
Een uur voordat ik moet gaan vliegen staat mijn vlucht nog steeds niet op het bord. Ik besluit alvast wel in de rij te gaan staan om mijn bagage te laten scannen.
Opeens zie ik een dame rondlopen met een bord waarop staat dat de balie voor mijn vlucht over 10 minuten gaat sluiten. Huh? Ik loop naar haar toe en ze verwijst me naar de juiste balie. Ik skip de hele rij en voel ineens stress.
Inchecken gaat gelukkig snel en soepel. Dan loop ik naar de gate en ook daar ben ik uiteindelijk exact op tijd. Geen idee waar het misging bij die incheckbalie.
Terwijl ik bij de gate zit te wachten vraagt een Thaise dame of ik een enquête wil invullen over mijn bezoek aan Thailand. Als ik daarmee klaar ben komt er een Chinese dame naast me zitten. Ze wil met me op de foto. Haha, het gebeurt me nu echt overal. In India en Bangladesh was ik er aan gewend geraakt, maar in Bangkok verwachtte ik die aandacht niet meer. Ik lach mijn breedste glimlach en maak net als zij het peace-teken met mijn vingers.
Eerste indruk Myanmar
Het vliegtuig zit niet helemaal vol en de vlucht duurt maar een uurtje. De luchthaven van Yangon is klein. Alles verloopt hier soepel, ook het verkrijgen van mijn visum. Ik haal mijn bagage op en pin meteen lokale Kyat.
Als ik de hal inloop zie ik een jongen staan met een bordje met mijn naam erop. Fijn, de pick-up service is dus goed gegaan!
Terwijl de zon ondergaat word ik in een uurtje naar mijn hostel gereden. Ik krijg op deze manier meteen een eerste indruk van Myanmar.
Het ziet er gemoedelijk uit. Er is leven op straat en ik zie verder een typisch Aziatisch straatbeeld. Het is overigens erg warm, zelfs nog op dit tijdstip.
>> Lees ook Geldzaken Myanmar: alles wat je moet weten
Warm welkom
In mijn hostel word ik heel hartelijk ontvangen door de dames van de receptie. Ze praten druk, lachen veel en ik krijg veel info in korte tijd. Ik krijg een welkomstdrankje in mijn handen gedrukt. Het is limoensap. Hoe weten ze dat ik daar gek op ben?
Ze hebben hier geen dorms, dus ik heb een eenpersoonskamer met airconditioning. Dat laatste is wel echt nodig.
Ik ga beneden in de lobby zitten en check mijn berichtjes via de langzame wifi. Johannes heeft laten weten dat hij goed is aangekomen in het zuiden van Thailand. Hij zit nu op de nachtboot naar Koh Tao te wachten.
In dit hostel zie ik vooral stelletjes of koppels die elkaar al kennen heb ik het idee. Nog niet per se iemand om contact mee te leggen.
Eerste dag in Myanmar
Ik heb een globaal idee van hoe ik door Myanmar wil reizen. Mijn eerste bestemming wordt Hsipaw. Veel noordelijker mag je als toerist in Myanmar nu niet komen. Vanaf Hsipaw wil ik langzaam terugreizen naar Yangon.
Mijn plan is om mijn rondreis door Myanmar te eindigen bij de Thaise grens. Ik heb gezien dat er een grensovergang is vanwaar ik gemakkelijk overland naar Bangkok kan reizen. Ik moet tegen die tijd wel checken of de grensovergang daadwerkelijk open is. Zo niet, dan vlieg ik van Yangon weer naar Bangkok.
Ik boek bij het hostel een nachtbus voor morgen naar Hsipaw. Daarna kijk ik wel weer verder.
Ik was eigenlijk van plan om meteen het centrum van Yangon in te lopen, circa 30 minuten wandelen. Ik wil er graag de beroemde Shwedagon Pagoda bekijken. Maar het is erg heet. En ik heb gelezen dat het juist mooi is om daar de zonsondergang te zien. Ik besluit dus later op de dag op pad te gaan. Dan is het hopelijk geen 40 graden meer.
Ik besluit daarom eerst eens een start te maken met mijn reisverslag. Ik ben nu al een maand onderweg, maar er staat nog geen letter op papier. Voor ik het weet is het ineens 18:00 uur en tik ik de laatste regels van het verslag. Wat een bevalling!
Na zo’n dagje in de lobby van mijn hostel gezeten te hebben, zijn me een aantal dingen aan Birmezen alvast opgevallen. Of in ieder geval van die in mijn guesthouse. Ze zingen veel, boeren graag, rochelen vies en lachen heel veel…
Op zoek naar eten in Yangon
Ik besluit toch nog een paar uurtjes de stad in te lopen. Er is veel leven op straat. Er wordt van alles verkocht en er zijn veel eetstalletjes.
Ik ben op zoek naar een plek om iets te eten. Ik struin langs de vele eetstalletjes die de stoep bezetten. Maar alles is in het Birmees geschreven. Ik kan uit de afzonderlijke ingrediënten die ik zie niet echt opmaken wat ze voor me zullen klaarmaken. Bijna niemand spreekt Engels. Dat maakt het niet gemakkelijker.
Uiteindelijk zie ik ergens een kommetje met noodles. Dat ziet er wel lekker uit. Ik wijs het kommetje aan dat net aan een dame geserveerd wordt. De dame van de eetstal wenkt dat ik kan plaatsnemen.
De local experience
Ik neem plaats op een plastic stoeltje aan een aluminiumtafeltje. Ik zit in een rijtje met een stuk of acht locals.
Aan de andere kant van de tafel maken de dames het eten. Ze pakken wat noodles uit een bak en gooien er van alles doorheen. Met de hand roeren ze het door elkaar.
De dame die mij helpt pakt iets op dat lijkt op een gebakken banaan. Ze gebaart vragend naar me of dat er ook in moet. Ik heb geen idee wat het is. Aan de meneer schuin tegenover me vraag ik of hij Engels spreekt en of hij kan uitleggen wat die vrouw me laat zien. Zijn Engels reikt helaas niet verder dan ‘yes’.
Uiteindelijk krijg ik mijn kommetje met een veilige inhoud. Noodles, wat groente en gebakken knoflook. Ik krijg ook een kommetje met water. Ik ben niet zeker of ik hier mijn handen in moet wassen of dat het drinkbaar is.
Met stokjes eet ik het lekkere noodlegerecht op. Ondertussen word ik gadegeslagen door alle locals om me heen.
Uiteindelijk zie ik dat de meneer naast mij met een lepel uit het kommetje met water eet. Het is dus toch een soort van soep. Ik dip mijn vinger er in om te voelen of het gekookt is. Ik besluit dat ik het wel kan proberen. Het is een soort van kippenbouillon, flink gepeperd, maar lekker.
Ik kijk goed rond wat iedereen betaalt. De meneer naast mij heeft een vergelijkbaar gerecht denk ik en ik zie dat hij 200 Kyat betaalt. Dat is 0.20 eurocent. De dame vraagt mij om 300 Kyat.
Ik heb heerlijk lokaal gegeten voor heel weinig.
Bezoek aan de Shwedagon pagode
Deze ochtend ben ik op tijd opgestaan om vroeg naar de Shwedagon pagode te gaan. Dit is de plek die voor het boeddhisme een van de heiligste is. Men gelooft dat hier acht haren van de Gautama Buddha liggen. En ook nog enkele overblijfselen van drie andere Buddha’s.
De pagode is zo groot dat je het vanuit bijna elke plek in Yangon zou moeten kunnen zien. Ik wilde er op tijd naartoe, zodat het dan qua temperatuur nog een beetje te doen is. Je kunt er al om 04.00 uur terecht, maar ik vond 08.30 uur vroeg genoeg haha.
Ik vind de Shwedagon Pagode er heel mooi uitzien. Ik loop er een hele tijd rond. Naast het feit dat ik de mensen, de monniken en de pagode fotografeer moet ook ik af en toe poseren voor een fototoestel.
Ook al ben ik er vroeg, het is er al bloedheet.
Na mijn bezoek aan de Shwedagon pagoda wandel ik nog even door het nabijgelegen park. Daarna neem ik een taxi terug naar mijn guesthouse. Ik lunch nog even hier en dan pikt een taxi mij op die me naar het busstation brengt.
Yangon naar Hsipaw met de lokale nachtbus
Om 16.00 uur vertrekt mijn bus naar Hsipaw. Hsipaw is een klein dorpje in het centrale deel van Myanmar. Het is wel ongeveer het meest noordelijk waar je als toerist mag komen. De bus zal er ongeveer 12 uur over gaan doen. Ik verwacht om 04.00 uur in Hsipaw aan te komen.
Omdat het een nachtbus is, hoop ik op goede stoelen. Mijn stoel is ok, maar ook niet super. Ik had de op een na duurste mogelijkheid geboekt, voor 15 euro. Ik denk dat de duurste voor 20 euro misschien toch een beter besluit was geweest. Hoewel ik deze bijzondere ervaring achteraf eigenlijk ook niet had willen missen.
Ik ben de enige buitenlander in de bus. We pikken onderweg nog wat mensen op. Uiteindelijk zit er een man rechts naast mij aan het raam.
Aan de andere kant van het gangpad komt een arm uitziende vrouw te zitten. Ze heeft een drie maanden oude baby op de arm. En een zoontje van, ik schat, een jaar of drie bij zich. De bedoeling is blijkbaar dat ze alle drie op één stoel gaan zitten voor de komende 15 uur. Zij zal doorreizen naar de eindhalte: Lashio.
Ik vind het gedurende de hele busrit een bijzonder tafereel.
Bijzondere bustaferelen
De vrouw probeert te slapen terwijl ze op het puntje van haar stoel zit. Haar zoon zit achter haar. Ondertussen probeert ze haar baby vast te houden.
Op een gegeven moment wordt ze ziek. Ze moet overgeven in een plastic zakje dat ze met één hand vasthoudt. Dat gaat natuurlijk niet vlekkeloos. Het ziet er allemaal heel ongemakkelijk uit. Later zie ik dat ze tegen de man naast haar in slaap is gevallen. Hij vindt dat blijkbaar prima.
Midden in de nacht zie ik dat ze haar baby borstvoeding geeft. Ze is tegelijkertijd in slaap gevallen. Nog steeds met haar t-shirt omhoog zodat ze gewoon met ontbloot bovenlijf zit.
Tijdens een stop probeer ik buiten met haar te praten en zij met mij. We ‘hebben het er even over’ dat ze zich niet goed voelde in de bus. Ik laat haar een foto van mijn pasgeboren nichtjes Mirte en Tessa zien. Zo laat ze mij in gebarentaal weten dat haar dochter drie maanden oud is.
Bij deze stop krijgt ze geld van de buschauffeur om wat eten te kopen voor haar zoon.
Sharing is caring
We hebben in de bus allemaal een deken gekregen. Zeer nodig, want de airconditioning staat op standje -10.
Midden in de nacht word ik wakker en zie ik dat mijn deken deels op de grond is gezakt. Mijn buurvrouw heeft haar zoon op de grond gelegd en in mijn deken gewikkeld.
Inmiddels heb ik toch al weinig eigen ruimte door mijn buurman. Hij slaapt op een gegeven moment in zo’n uitgebreide pose, dat ik een soort van scheef op mijn stoel moet gaan liggen om nog een beetje mijn eigen plekje te hebben.
Door al deze gebeurtenissen hecht ik zelf ook niet meer zoveel waarde aan mijn ‘eigen plek’. Ik leg mijn hoofd gewoon tegen de stoel van mijn buurman aan. Dat ligt veel lekkerder haha.
Vreemde films en slaapgebrek
Tijdens dit alles worden er overigens ook hele bijzondere films afgespeeld. Het zijn allemaal soap-achtige drama’s. In typisch Birmese, dorpse setting met bamboo hutjes op het platteland.
Iedereen is de hele tijd aan het huilen en de mannen slaan vrouwen. Er wordt op mensen geschoten en dorpen worden in de fik gestoken. Ik vind het verre van leuk om naar te kijken. Maar het lijkt alsof de hele bus ervan smult.
Ik heb het grootste deel van de rit, die uiteindelijk 14 uur duurt, naar muziek geluisterd en geprobeerd te slapen. Het was een bijzondere busrit. Met weinig slaap zoals je je kunt voorstellen haha.
Go with the flow
Om ongeveer 06.00 uur word ik afgezet in Hsipaw. Bij de bushalte die je eigenlijk geen bushalte kunt noemen. Want het is gewoon een tafel langs de kant van de weg.
Ik had me nog niet voorbereid op hoe ik van hier naar mijn guesthouse kom. Maar bij die tafel staat een dame die vraagt waar ik naartoe wil. Als ik vertel dat ik naar Mr. Charles Guest House wil, zegt ze dat ik even moet wachten. Ze pleegt een snel telefoontje en laat me dan weten dat een taxi mij gratis komt ophalen. En inderdaad, binnen no time pikt een auto me op.
Miraculeus hoe goed dit geregeld is. En dat zo vroeg in de ochtend. Zonder reservering. Bij een tafel langs de kant van de weg. Heerlijk!
Hondenleven in Hsipaw
Terwijl ik naar het guesthouse word gereden, rent er een hond de straat over. De motor die in tegengestelde richting van ons komt aanrijden kan de hond niet meer ontwijken. Ik zie het gebeuren.
Ik hoor het arme beest kermen. En een beetje meegesleurd worden door de motor. Ik sla mijn handen voor mijn ogen en roep ‘oooooh neee’. Dan voel ik dat wij ook nog eens over de hond rijden.
Ik heb een paar keer achter elkaar ‘oh nee, oh nee, oh nee’ gezegd. Ik kijk de chauffeur aan en vraag voorzichtig “Is he dead?”. De chauffeur zegt met een triest gezicht “Yes, I think so. I am sorry.”
Jakkie… Lekkere binnenkomer.
Fietsen door gemoedelijk Hsipaw
Aangekomen bij het guesthouse vraag ik om een kamer voor mij alleen. Ik wil even een paar uurtjes slapen om bij te komen van de nachtbus. Gelukkig is dit mogelijk en krijg ik ook een eigen badkamer. Ik kan lekker even slapen en me opfrissen.
Na het ontbijt huur ik een fiets bij het guesthouse. Ik ga eens even op zijn Hollands de omgeving verkennen.
Ik krijg een plattegrond mee en fiets eerst aan de ene kant het dorp uit. Hier zijn verschillende Shan-dorpjes te vinden, daar fiets ik op mijn gemak doorheen. Daarna steek ik het dorp weer door en fiets er aan de andere kant weer uit.
Daar kom ik Mrs. Popcorn tegen. Dit is een hele relaxte plek met meerdere ligstoelen in de schaduw. Mrs. Popcorn blijkt een heel lief vrouwtje dat haar best doet om het iedereen naar zijn zin te maken. Ik krijg meteen gratis watermeloen. En wanneer ik verse limoen-munt sap bestel krijg ik er nog een snack bij ook.
Er zijn nog een paar andere backpackers. Iedereen is aan het relaxen. Ik blijf er een paar uur zitten en fiets dan weer terug in de richting van mijn guesthouse.
Trekking in Hsipaw en omgeving
Daar is net een soort van informatiebijeenkomst bezig. Voor mensen die een trekking willen maken in de omgeving van Hsipaw. Dat is ook mijn plan.
Ik had vanochtend al even naar de mogelijkheden gevraagd. Ik wil namelijk graag een trekking van drie dagen maken. En dan wil ik twee nachten slapen bij mensen thuis.
Toen ik hier vanochtend naar vroeg had niemand anders zich nog opgegeven voor zo’n trekking. Het lijkt me leuker om het samen met anderen te doen. Ik had de gids daarom gevraagd om mij later op de dag te laten weten of de situatie zou wijzigen.
Nu ik zie dat er bij deze bijeenkomst drie mensen zitten, ga ik er even bij zitten. Ook omdat ik inmiddels wel behoefte heb aan wat gezelschap.
Het blijkt een Belgisch stel te zijn en een man uit Nieuw-Zeeland. Zij zijn van plan om een eendaagse trekking te doen, zonder overnachting. Dat matcht helaas niet met mijn plan.
De gids vertelt me dat er al wel gegadigden zijn voor een tweedaagse trekking met één overnachting. We spreken af dat hij mij later op de avond nog even de laatste stand van zaken zal geven.
Gezelligheid met medereizigers
Ik klets nog even met het Belgische stel. We besluiten samen het dorpje in te lopen om er wat te eten. Aardige mensen zijn het en het is leuk om weer even wat gezelschap te hebben.
Bij terugkomst in het guesthouse is de gids al vertrokken. Ik zal morgen op tijd moeten checken of ik mee kan op een trekking. Met het Belgische stel en andere mensen uit het guesthouse drink ik een biertje. Daarna is het echt wel tijd om te gaan slapen.
Ik ben benieuwd of ik morgen ga starten met een trekking of niet…
>> Lees hier het vervolg van mijn reis door Myanmar
Ben je ook van plan om Myanmar te bezoeken? Lees dan ook
> Geldzaken Myanmar: alles wat je moet weten
> Route Myanmar: mijn reisroute van 3 weken door Myanmar
Of keer terug naar het blog voor andere reisinspiratie
