
Dit is deel drie van mijn Myanmar reisverslag. Je reist in dit deel met me mee naar het het magische Bagan. Ook lees je over mijn meerdaagse trekking naar het unieke Inle Lake.
In deel 1 van mijn Myanmar reisverslag kon je lezen hoe ik van Bangkok naar Yangon vloog en wat mijn eerste indruk van Myanmar was. Ik bezocht de Shwedagon pagode in Yangon en reisde met de nachtbus door naar Hsipaw.
In deel 2 las je over mijn trekking bij Hsipaw, de treinreis naar het Britse Pyin oo Lwin en mijn ervaringen in Mandalay.
Maar nu eerst op naar de tempels van Bagan.
Myanmar – onderdeel van een langere reis
Mijn reis door Myanmar was onderdeel van een langere reis. Ik ging in totaal vier maanden op pad.
Ik startte in India en doorkruiste het land met twee vrienden in onze eigen tuktuk. Via Bangladesh en Bangkok reisde ik door naar Myanmar. Na mijn rondreis door Myanmar bezocht ik ook nog Thailand, Laos en Cambodja. Ik sloot deze trip af in Indonesië.
Met uitzondering van India en Bangladesh reisde ik solo. Onderweg ontmoette ik veel medereizigers met wie ik soms kort en soms lang samenreisde.

Op naar het magische Bagan
Ik stap voor mijn hostel in Mandalay in de minibus. Deze bus is heel comfortabel. Ik heb een stoel voor mij alleen en er zijn nog ongeveer 8 andere westerse toeristen. Ik luister naar muziek en dommel af en toe weg.
Bij een stop praat ik even met twee interessante Britse mannen uit de minibus. Zij wonen beide in Chiang Mai, zijn gepensioneerd en wonen er met hun Thaise vrouwen. Ze zijn nu met zijn tweeën op vakantie in Myanmar.
Om ongeveer 15.00 uur word ik afgezet bij Ostello Bello in New Bagan. Dit is het hostel dat Pete had aangeraden. Het ziet er gezellig uit.
In mijn kamer liggen behoorlijk wat mensen te slapen, een beetje vreemd op dit tijdstip is mijn eerste gedachte. De airconditioning staat vol aan en dat is wel heel fijn vanwege de hitte buiten.

Ik ga buiten zitten en probeer te besluiten of ik meteen al een fiets ga huren om de tempels te zien. Ze verhuren hier elektrische scooters. Je kunt ze alleen huren voor een hele of een halve dag. Omdat ik nog maar een paar uurtjes heb, besluit ik uiteindelijk om morgen alles in een keer te doen.
Hitte in Bagan
Terwijl ik buiten zit raak ik aan de praat met een Engelse gast. Hij vertelt dat zijn vriend een lekke band heeft gekregen. Ergens op de hete vlakte naar de tempels toe. Hij haalt nu wat water in het hostel voor hem en rijdt weer terug.
Later komen ze beide bij het hostel aan. De gast die een lekke band had, is compleet nat van het zweet. Hij heeft de fiets een tijdje moeten duwen in de hitte. Ik kan me er alles bij voorstellen, want ik zit hier gewoon stil en de zweetdruppels lopen al over mijn gezicht.
Toevallige reünie
Ze komen bij me zitten en laten weten dat ze over een half uurtje alweer vertrekken met de bus naar Mandalay. Gaandeweg komen we erachter dat we allen de Rickshaw Run hebben gedaan. We maken een foto en sturen deze naar de Whatsappgroep. Om iedereen van de Rickshaw Run te laten weten dat ‘Runners’ elkaar zelfs nu nog tegenkomen.
>> Hier lees je over mijn te gekke avontuur door India in een eigen tuktuk

Vuurdoop op een elektrische scooter
Terwijl ik met hen zit te kletsen, komen er ook andere mensen bij zitten. Een Canadees stel vraagt of ik mee wil om de zonsondergang te bekijken. Een ander meisje heeft haar elektrische scooter voor de deur staan en die mag ik wel even lenen. Ik heb op deze manier mijn vuurdoop op een elektrische bike.
Het is een beetje wiebelig, want het zijn smalle en instabiele dingen. Maar het is prima te doen. We rijden even wat rond en komen bij de rivier aan. Helaas is de zon dan eigenlijk al zo goed als onder.
Een soloreiziger is zelden alleen
Terug bij het hostel voeg ik me bij een tafel en drink een biertje. De groep wordt groter en uiteindelijk gaan we met zijn allen een paar deuren verder wat eten. Tijdens het eten hoor ik dat er morgen een groepje zal verzamelen om 04.50 uur om de zonsopgang bij de tempels te zien. Ik ga mee!
Na het eten ben ik doodop en besluit mijn bed in te gaan. Morgen wordt een vroege start.

Zonsopgang bij de tempels van Bagan
De wekker gaat om 04.30 uur af. Snel wat spulletjes bij elkaar zoeken. Een elektrische scooter huren aan de overkant van het hostel. En dan voeg ik me bij de rest die zich verzameld heeft bij het hostel.
Er is net een nachtbus aangekomen met nieuwe backpackers en sommigen gaan meteen mee. Twee Nederlandse meiden en een Italiaanse jongen studeren een semester in Singapore. Hun studie is nu afgelopen en ze hebben nog enkele weken voordat ze terug naar huis gaan. Vandaar dat ze nu vakantie hebben in Myanmar.
Als we allemaal bij een tempel aangekomen zijn, klimmen we er bovenop om over de vlakte te kunnen kijken. Boven aangekomen blijken we niet de enigen te zijn. Het is mooi om de vlakte te zien, met overal uitstekende tempels.

Ik rijd terug met Nina en Melanie en de Italiaanse Max. We ontbijten en besluiten dan weer terug naar de tempels te rijden om nog wat sightseeing te doen.
Tot een uurtje of 12.00 uur is het qua hitte te doen. Tussen 12.00 en 15.00 uur kan je beter een andere invulling vinden. Vanaf 15.00 uur wordt het buiten ietsjes aangenamer zodat je weer op pad kunt gaan.
Sightseeing in Bagan
We hebben een plattegrond mee waar de grootste tempels op staan. Net voordat we bij de eerste tempel aankomen, stopt mijn fiets ermee. Ik had al veel verhalen over lekke banden en lege batterijen gehoord. Ik vermoed dat mijn batterij op is.
Gestrand in the middle of nowhere
We bellen het nummer van de eigenaar van de verhuur. Melanie heeft een behoorlijk hilarisch gesprek met hem.
Ze legt uit dat we op een zandweg staan en dat we voor een bruine tempel staan. Ook omschrijft ze een wit bord waarop in het Birmees iets geschreven staat, maar we kunnen niet lezen wat het zegt. Of hij ons hier kan komen helpen? We komen niet meer bij. Dit gebied is zo groot en het staat vol met bruine tempels op zanderige weggetjes.
Het kost uiteindelijk dus zeker een half uur en flink wat telefoontjes voordat de mensen ons gevonden hebben.

Gênant
Ondertussen is het nog maar 08.30 uur, maar in de zon is het al behoorlijk heet. In het reepje schaduw van het bord proberen we te schuilen voor de zon.
Als ze ons gevonden hebben, blijkt er iets heel sufs aan de hand te zijn. Ik ben blijkbaar over een hobbel gereden, waardoor de stekker van de batterij eruit is gevallen. Daarom kon ik niet meer verder rijden. Als wij zelf op onderzoek uit waren gegaan, hadden we dat zeker gezien. Maar wisten wij veel.
Anyways, we kunnen weer op pad! We hebben de hele ochtend lekker rondgereden en kleine en grotere tempels bezocht. Rond het middaguur vinden we een leuke plek waar we wat eten en drinken. Daarna rijden we terug naar het hostel.
Siësta in de hete middag
Melanie, Nina en Max checken in en duiken voor een paar uur hun bed in. Zij hebben natuurlijk net een nachtbus achter de rug en amper geslapen. Het valt me op dat er wederom weer veel mensen in mijn dorm lagen te slapen.
Ik ben er inmiddels achter dat dat het ritme is van iedereen. De meesten staan vroeg op voor zonsopgang en slapen dan in de heetste uren van de dag. Later op de dag gaan ze er weer op uit.
Ik heb niet de behoefte om op bed te gaan liggen. Ik besluit met laptop en Lonely Planet in de lobby te gaan zitten.
Mrauk U of toch niet?
Ik moet even een plan trekken waar ik na Bagan naartoe wil gaan. Ik heb Mrauk U in mijn hoofd, want ik heb gehoord dat het nog weinig bezocht wordt.
Wat Mrauk U eigenlijk interessant maakt zijn de overwoekerde tempels die er liggen. Maar ik heb van Zack en Max begrepen dat ze er ook hele gave lokale ervaringen hebben gehad. Zo waren ze uitgenodigd op bruiloften en hadden ze nog meer bijzondere lokale ontmoetingen gehad. Daarom lijkt het mij tof daar naartoe te gaan.
Tot nu toe is het altijd lastig geweest in Mrauk U te komen. Men moest een bus en boot nemen. Maar nu kan je er blijkbaar helemaal met de bus naartoe.
Nog niet zo eenvoudig
Als ik bij de receptie vraag naar de mogelijkheden om er te komen, moet ik hen eerst laten zien waar Mrauk U ligt. Dit belooft qua informatievoorziening niet veel goeds.
Ze kunnen mij uiteindelijk vertellen dat ik twee bussen moet nemen die totaal niet op elkaar aansluiten. Ik zal minimaal 20 uur onderweg zijn en het geheel is best prijzig. De hele rit moet ik dan ook weer terug maken.
Dit heeft me doen besluiten de detour naar Mrauk U niet te maken.
In plaats daarvan ga ik morgen naar Kalaw. Een klein bergdorpje dat vanuit Bagan gezien voor Inle Lake ligt. Vanuit Kalaw kan je een trekking maken naar Inle Lake.

Onbevreesd
Terwijl ik mijn plan aan het trekken ben, komt Julia bij me zitten. Een jong Duits meisje dat vanochtend ook met de bus is aangekomen. Ze is nog maar 18 jaar. Omdat Myanmar nog maar net open is voor toerisme is het niet het gemakkelijkste land om te bereizen, Maar Julia lijkt het allemaal niet zo spannend te vinden.
Ze heeft al twee keer voedselvergiftiging gehad hier in Myanmar. Ze heeft er zelfs voor in het ziekenhuis gelegen. Ik vind het best bijzonder, ik zou dat allemaal veel spannender vinden dan zij.
Zonsondergang Bagan
Rond een uur of 16.00 uur hang ik wat rond in een van de relaxte stoelen voor het hostel. Ik klets her en der met wat mensen. Een uurtje later zijn Max, Nina en Melanie bij de levenden en is ook het Canadese koppel aangekomen. Max gaat blijkbaar morgen ook naar Kalaw, dus we kunnen samen een bus boeken.
We besluiten eerst naar de zonsondergang te gaan kijken. We vinden een hele rustige tempel met mooi uitzicht. Ik heb ervan genoten. Het was zo rustig en stil. Je kon alleen de krekels horen. Voor de rest was het gewoon genieten van de omgeving.

Het backpackersleven gaat niet altijd over rozen
Max voelt zich bovenop de tempel erg ziek. Daar neemt hij dan ook afscheid van zijn maaginhoud. Als we terugrijden naar het hostel krijgt Andrew een ongeluk met zijn e-bike. Hij raakt van de weg en rijdt vol tegen een rotsblok aan. Het heeft een flinke snee op zijn knie tot gevolg. Maar het ergste is dat het voorwiel van zijn e-bike volledig verbogen is.
Terwijl we aan het overleggen zijn wat we moeten doen, zegt Max dat hij er echt vandoor moet. Hij voelt zich beroerd en rijdt alleen terug naar huis. Andrew blijft achter bij de e-bike en wacht er op de eigenaar van de verhuur.
Bus naar Kalaw boeken
Als ik met de meiden terugrijd naar het hostel zien we daar Max in een roes over straat lopen. Hij moet geld wisselen en gaat een bus boeken voor morgen. Ik loop met hem mee, omdat ik ook dezelfde bus moet boeken.
Terwijl we in het kantoortje van de busmaatschappij zitten is Max alleen maar heen en weer aan het schuiven op zijn stoel. Ik zeg hem dat ik de bus wel boek, zodat hij naar bed kan gaan. Hij is hartstikke blij dat hij weg kan en ik regel de rest. Ik boek een minibus voor de volgende ochtend 07.00 uur. We zullen dan rond 15.00 uur in Kalaw aan moeten komen.
Laatste avond in Bagan
Terug bij het hostel tref ik de meiden aan die een biertje aan het drinken zijn. Niet lang daarna komt Andrew aan rijden. Hij heeft een nieuwe e-bike gekregen. De schade zal hem waarschijnlijk 120.000 Kyat kosten (ongeveer 120 euro).
Samen gaan we aan de overkant wat eten. Andrew en Brittany laten weten morgen ook naar Kalaw te gaan. Ook zij willen naar Inle Lake wandelen. Waarschijnlijk kunnen we het samen doen. We hebben niet exact dezelfde bus naar Kalaw geboekt, maar we zullen elkaar daar wel tegenkomen.
Ik voel me tijdens het eten niet slecht, maar ook niet super. In mijn kamer pak ik mijn tas in en dan ben ik blij dat ik na een lange dag het bed in kan duiken.

Een dollemansrit naar Kalaw
Ik heb vannacht ook veelvuldig het toilet moeten opzoeken. Om 07.00 uur loop ik met al mijn spullen richting de receptie en zie dan ook Max.
Hij voelt zich stukken beter dan gisteren, maar is nog niet helemaal de oude. Hij hoopt in de bus nog even goed te kunnen slapen. Ik voel me niet top en heb totaal geen behoefte om te ontbijten. Ook ik hoop in de minibus nog even te kunnen slapen.
Als we de bus instappen zien we dat die op zijn zachtst gezegd niet geweldig is. Max en ik zitten helemaal achterin. De stoelen kunnen niet naar achteren en er is weinig beenruimte.
Het is een dollemansrit die ruim zeven uur duurt.

Max Verstappen als buschauffeur
Het busje rijdt hard en de kwaliteit van de weg is belabberd. We worden continu heen en weer geschud en van onze stoel gelanceerd. Als je achterin zit is dat effect nog groter natuurlijk.
We hebben beide een beroerde rit. Mijn buik protesteert sowieso al, laat staan als het in een soort van wasmachine belandt. Er komen op een gegeven moment wat stoelen vrij. Ik ga op de achterbank liggen wat iets fijner is. Maar ik moet mij nog steeds met één hand vasthouden aan de stoel om er niet vanaf te vallen.
Plaspauze
Tijdens de enige stop die we maken, zit ik een hele tijd op de wc. Ik heb het idee dat het water dat ik drink zo door mijn lichaam heen loopt en er exact op dezelfde manier aan de andere kant weer uitkomt haha.
Tijdens deze stop zie ik Britanny en Andrew. Zij zitten in een grotere bus, maar zo te horen is het qua hobbeligheid niks beter.
Geveld in Kalaw
Eindelijk aangekomen in Kalaw. Max en ik stappen het eerste de beste hotel binnen dat we zien en ik herken uit de Lonely Planet. We boeken een tweepersoonskamer en duiken meteen het bed in.
Als we een uurtje later wakker worden gaan we op pad. We gaan op zoek naar eten en we willen een trekking regelen. Het internet ligt er in het hele dorp uit. Hierdoor kan ik Andrew en Brittany niet laten weten waar we zijn.
Yoghurt zoektocht
Ik denk dat yoghurt helpt om mijn maag te kalmeren. Als we op straat lopen en ik naarstig op zoek ben naar yoghurt, voel ik me echt beroerd worden. Yoghurt kan ik niet vinden en niemand snapt ook eigenlijk wat ik bedoel als ik er naar vraag. Uiteindelijk koop ik een doos crackers. Dan wil ik zo snel als mogelijk weer terug naar bed. Ik laat Max achter.
Terug in de kamer heb ik even het idee dat ik moet overgeven. Zoals ik mij nu voel ga ik morgen niet beginnen aan een driedaagse trekking.

Ik slaap nog een uur en word wakker als Max weer terug in de kamer komt. Hij zit op een strak reisschema en moet morgen wel aan de trekking beginnen. Hij heeft bij verschillende trekking-kantoortjes geïnformeerd naar de mogelijkheden en er bij een geboekt. Ook is hij Brittany en Andrew tegen gekomen op straat. Zij hebben ook een driedaagse trekking geboekt. Ik baal dat ik me niet fit voel, want het lijkt me leuk om deze wandeling samen met hen te doen.
Even pas op de plaats
Ik weet nu niet hoe ik me morgen voel. Misschien dat een nacht slaap al wonderen doet. Ik twijfel flink over wat te doen, maar besluit toch maar een dag rust te nemen. Ik voel me nu niet eens goed genoeg om überhaupt het bed uit te stappen en iets te regelen.
De rest van de avond liggen we in bed. We eten droge crackers, drinken water en kijken films op tv. Dat is het voordeel van deze kamer, het heeft een tv met een kanaal waar goede Amerikaanse films worden vertoond.
Nieuwe dag, nieuwe kansen
Als ik wakker word voel ik me een stuk beter dan gisteren. Ik heb weer zin om te eten en dat is een goed teken. Ook Max voelt zich beter, nog niet helemaal fit, maar in ieder geval stabiel. Na het ontbijt nemen we afscheid, want Max gaat beginnen aan zijn trekking.
Ik baal nog steeds een beetje van het idee dat ik hier een dag ga niksnutten. Aan de andere kant is het ook wel weer een aantrekkelijk idee om even een dag niks te doen.
Ik lever mijn was af bij de receptie. De laatste keer dat ik mijn was heb laten doen was in India, dus het werd wel eens tijd. Ik kijk een film op tv en schrijf mijn reisverslag. Ik verplaats in de middag naar een iets goedkopere kamer.
Verhuizen
De kamer die ik met Max deelde had airconditioning en kostte 25 dollar. Nu ga ik naar een kamer met ventilator. Dan zijn de kosten voor mij alleen 15 dollar. Het is hier niet zo heet in dit bergdorpje, dus ik red me prima zonder airconditioning.
Het internet doet het helaas nog steeds niet en de tv op deze nieuwe kamer heeft niet dezelfde zender met de films. Daarom zet ik de foto’s op mijn laptop en slaap een beetje.

Trekking naar Kalaw boeken
Aan het einde van de middag ga ik de deur uit om langs een kantoortje te lopen dat trekkings organiseert. Ik boek er een driedaagse trekking. Ik moet morgen om 09.00 uur hier klaarstaan. Mijn grote backpack wordt door hen naar Inle Lake gebracht. Ik hoef dus alleen mezelf en een dagrugzak mee te nemen.
Yoghurt gevonden!
Omdat de meneer bij dit kantoortje wel goed Engels spreekt vraag ik hem waar ik eventueel yoghurt zou kunnen kopen. Hij geeft me de aanwijzing naar een winkeltje verderop. Daar aangekomen blijkt het een tea-shop te zijn en in de koelkast zie ik inderdaad bekers met yoghurt staan. Voor 400 Kyat (0.40 cent) krijg ik een beker met lepel van de dame.
Het is qua smaak een beetje anders dan ik gewend ben van thuis. Er zitten wat vliesjes in en het is uiteraard weer gesuikerd. Desondanks lijkt het me wel goed voor mijn maag.
Toch fijn zo’n rustdag
Terug in mijn kamer zie ik op mijn telefoon dat er appjes binnen zijn gekomen. Het internet doet het weer!! Ik gebruik de tijd om even met het thuisfront te berichten en te skypen. Ook regel ik mijn bankzaken en doe de laatste afwikkelingen voor de Rickshaw Run. Ik haal mijn was weer op bij de receptie en pak mijn tas in voor morgen.
Stiekem toch wel fijn zo’n dagje. Nu nog één nacht goed slapen en dan morgen hopelijk fit weer wakker worden!

De start van de zoektocht naar mijn pet
Ik voel me ok als ik wakker word. Niet top, maar goed genoeg om aan de trekking te beginnen. Eerst ontbijt ik nog even bij het hotel en pak dan de laatste spulletjes in.
Ook bel ik nog snel met het hostel in Bagan, omdat ik mijn pet daar heb laten liggen. Ik gebruik de telefoon van het hotel waar ik nu ben. Ik probeer de mensen in Bagan uit te leggen hoe mijn pet eruit ziet. Ook vraag ik ze om me te mailen als ze de pet hebben gevonden en als er iemand toevallig naar Inle Lake gaat. Die persoon kan de pet dan mooi meenemen, zodat ik het in Inle Lake over drie dagen kan ophalen.
Het lijkt me een minimale kans dat dit allemaal slaagt. Maar, niet geschoten is altijd mis!
Trekking van Kalaw naar Inle Lake

Op de afgesproken tijd zit ik klaar bij het kantoortje waar ik de trekking geboekt heb. Ik ben de enige van de groep, maar er is wel een dame van het kantoor.
Ze spreekt amper Engels, maar doet haar best. Terwijl we daar zwijgzaam zitten, is zij ondertussen in een woordenboekje Engels aan het leren. Mooi om te zien dat ze echt haar best doet om het onder de knie te krijgen.
Mijn medewandelaars
Langzaam druppelen mijn medewandelaars binnen. Er is een Nederlands stel van 18 jaar, zij zijn net klaar met de middelbare school en zijn 8 maanden aan het reizen. Er is een jongen uit Australië en later komt er ook nog een Belgische jongen bij. Niet veel later voegen Catriona uit Engeland en Patrizio uit Italië zich ook bij de groep. Een gezellige mix van mensen.
Onze backpacks worden gelabeld, want die worden alvast naar Inle Lake gestuurd. Wij gaan met onze kleine dagrugzakken op pad.

Trekking Kalaw naar Inle Lake
De wandeling is erg mooi. Stukken mooier dan die bij Hsipaw kom ik achter. De omgeving is heel gevarieerd, met mooie vergezichten en akkerbouw.
We komen af en toe door dorpjes heen. Het is een geweldig geluid om in de verte zachtjes het geklingel van de bellen om de nekken van ossen te horen. Een heel typisch geluid voor het platteland van Myanmar. Ik zie nu voor het eerst pas echt de mooie natuur van Myanmar heb ik het idee.
Het wandelen is op zich niet heel zwaar, maar heel makkelijk is het ook niet. Het is afwisselend steil omhoog, vlak of naar beneden aflopend.
Ik merk dat ik door mijn ziekzijn eigenlijk geen reserves heb. Mijn benen voelen moe aan en ik heb weinig adem. Ik mix mijn waterfles met O.R.S. en hoop zo in ieder geval wat energie te krijgen.
Aan het einde van de dag lopen we, net voor zonsondergang, de laatste meters van de 20 kilometer.
Chinlone
In het dorpje waar we slapen stoppen we nog eventjes omdat we jongens de lokale sport Chinlone zien spelen. Het is een soort van voetvolleybal, maar dan van een hoog acrobatisch niveau. Ze maken karate-achtige trappen, omhalen en zelfs salto’s om de bal over het net te krijgen. Leuk om te zien.


Lokale overnachting
We slapen vannacht bij mensen thuis. We slapen in de hut waar ook al het knoflook ligt. Het zijn gigantische bergen vol knoflook, maar we ruiken hier natuurlijk helemaal niks van. Onze gids Krisna laat ons zien waar het toilet is en waar we onszelf met een bak water kunnen wassen.
Dan drinken we een verfrissend biertje, eten avondeten en om 20.00 uur duiken we allemaal al het bed in.
Ik lig nog een tijdje naar de sterren te kijken, die ik precies door het open raam kan zien. Ik val dan uiteindelijk met hele moeie benen ook in slaap.
Dag twee van de wandeling Kalaw naar Inle Lake

We worden heel vroeg wakker door alle bedrijvigheid om ons heen. Na het ontbijt trekken we de wandelschoenen weer aan en beginnen aan onze tweede wandeldag. Er staat weer zo’n 20 kilometer op het programma. Mijn benen zijn goed uitgerust en op een kleine blaar na, kan ik er gewoon weer tegenaan.
De wandeling laat ons opnieuw mooie natuur zien. We lunchen aan een rivier en daar gaan er een paar zwemmen. Terwijl zij aan het zwemmen zijn, komt het ineens met bakken uit de lucht. We staan een tijdje als verzopen katten met onze poncho’s aan te wachten totdat het droog wordt. Daarna wandelen we, een beetje verkleumd, verder.
Al snel warmen we op, want de wandeling gaat nu nogal steil omhoog. De beloning is een heel mooi uitzicht over de akkers en de bergen die verderop te zien zijn.

Slapen in een klooster
Onze slaapplek voor deze nacht is een monnikenklooster. Heel bijzonder om dit eens mee te maken.
Voordat we gaan eten zijn we nog even een klein stukje de berg op gelopen. Daar is een klein winkeltje waar we eten en drinken kunnen kopen. Hier zitten we een tijdje met zijn allen. We drinken biertjes en eten chips.
Onze 22-jarige gids legt ons veel uit over de opium-productie in Myanmar en de gevolgen die dat heeft voor het land. Heel interessant.
Na de biertjes en nadat de zon is ondergegaan, lopen we terug naar het klooster waar het eten geserveerd wordt. We spelen nog een potje kaarten, maar om 21.00 uur is het toch echt alweer tijd om te gaan slapen.


Gewekt door monniken
Heel vroeg worden we wakker gemaakt door de biddende monniken. Terwijl wij op onze matrasjes in de grote open ruimte liggen, beginnen zij gezamenlijk hardop te bidden. Een bijzondere manier om gewekt te worden. Na het ontbijt trekken we voor de laatste dag onze schoenen aan en gaan weer op pad.
Dag drie van de wandeling Kalaw naar Inle Lake
Vandaag zal het alleen nog maar vlak of naar beneden wandelen zijn. Want Inle Lake ligt een stuk lager dan waar we tot nu toe gewandeld hebben. Ik vond de wandeling van vandaag het minst bijzonder. Het was duidelijk te merken dat we weer wat meer op de toeristische route terecht waren gekomen.
Off the beaten track
Het kantoor waar we de trekking geboekt hebben, koos voor de eerste twee dagen bewust een andere route dan alle andere wandelaars. Soms is dat een mooie verkooptruc, maar in dit geval was het echt waar.
Het verschil was duidelijk te merken. Want in de eerdere dorpjes zagen we vooral veel lachende gezichten. Als we ‘Mingalabar’ (‘Hallo’) zeiden werd er altijd enthousiast terug gegroet. In de dorpjes net voor het Inle Lake waar we vandaag lopen merken we dat men niet meer lacht. En ze hebben al helemaal geen zin om tegen elke toerist ‘Hallo’ te moeten zeggen.
Ik ben blij dat we twee mooie dagen buiten de gebaande paden om hebben gehad.


Inle Lake
Aangekomen in de omgeving van het Inle Lake, hebben we nog een lunch en kunnen we zwemmen in de rivier. Ik houd het bij pootje baden.
Het Inle Lake is groot. Het is 20 kilometer lang en op het breedste punt 5 kilometer breed. Bijzonder zijn de huizen op palen en de drijvende moestuinen. Het meest iconisch zijn de vissermannen die op één been balanceren terwijl ze met het andere been roeien.
We stappen op een boot en varen in ongeveer anderhalf uur naar onze eindbestemming. Ik geniet van de omgeving en het feit dat de voetjes omhoog kunnen. Ik zie sommige van ons knikkebollen.


Proosten op een mooie driedaagse trekking
Om een uurtje of 15.00 uur komen we dan aan in het hotel waar ze onze tassen hebben afgeleverd. Ik besluit samen met Catriona, Patrizio en de Belgische Rodolphe om hier te gaan slapen. De rest vertrekt naar een andere overnachtingsplek.
Na 2,5 dag nemen we een welverdiende douche en trekken we schone kleren aan. Daarna vertrekken we naar de lokale bar waar ze heerlijke, koude biertjes serveren. We proosten op de mooie trekking en het fijne gezelschap.
We besluiten met zijn vieren een boottochtje te boeken over het meer voor morgenochtend. Catriona en ik laten onze was doen en we eten nog wat ergens. Dan is de koek op voor vandaag.
Een boottocht over het unieke Inle Lake

Om 06.30 uur zitten we aan het ontbijt, want om 07.00 uur start onze boottocht over het meer.
Het is een hele leuke ochtend. We bezoeken de drijvende boomgaard waar op dit moment helaas niet veel meer dan tomaten te zien zijn. Vervolgens zien we een hele grote lokale markt aan de rand van de rivier. Ook bezoeken we een weverij, waar ze ons een interessante uitleg geven.
Tot slot zien we dan nog een zilversmid en een sigarenmakerij. Deze twee waren vooral commerciële plekken waar ze ons graag iets wilden verkopen.


Los van deze bezoekjes was het varen over het meer ook leuk. Ik heb al varende geprobeerd goede foto’s te maken van de beenroeiers en al het bootverkeer dat er zoal het meer oversteekt.

Om 13.00 uur zijn we weer terug in het dorp waar we slapen. Rodolphe voelt zich niet zo lekker en hij besluit terug te gaan naar het hotel. Catriona, Patrizio en ik gaan ergens lunchen en ik bestel een heerlijke hamburger. Daar had ik echt even zin in, westers eten! Dit dorpje is meer toeristisch, dus er zijn meer van zulk soort gerechten te vinden hier.
Wijn proeven in Myanmar
Na de lunch huren we fietsen en gaan op zoek naar een wijngaard. Deze zou op 30 minuten fietsen buiten het dorpje moeten liggen. Het is inmiddels het heetst van de dag en dat kunnen we wel voelen. We moeten het laatste stukje lopend de berg op, maar dan zitten we op een hele mooie plek met een heel mooi uitzicht.
We bestellen een proeverij van vier wijntjes. Vervolgens bestellen we samen een fles Sauvignon Blanc, die vonden we het lekkerst.
Nu moeten we echt wel terug gaan fietsen, want we hebben een nachtbus geboekt die ons naar Yangon gaat brengen. Deze vertrekt om 18.00 uur.
Ik had gemakkelijk nog een dag in de omgeving van het Inle Lake kunnen verblijven. Maar ik vind het gezellig met Catriona en Patrizio. En we willen proberen in Yangon een wedstrijd te bekijken van Chinlone.

Het vervolg van de zoektocht naar mijn pet
Overigens heb ik ondertussen een e-mail ontvangen van het hostel in Bagan. Nadat ik ze nog een foto van mij en de pet heb gestuurd, hebben ze mijn pet gevonden!
Terug in het hotel in Inle Lake bel ik ze daarom nog even op. Even overleggen hoe we de pet bij mij kunnen krijgen. Ze gaan op zoek naar iemand die ook naar Yangon vertrekt en ik hoop hem daar dan ergens op te kunnen halen. Hopelijk gaat dit lukken!
Terug naar Yangon
De bus die we geboekt hebben is de VIP bus, dat is de duurste mogelijkheid (20 Euro voor 12 uur). De vorige nachtbus die ik had geboekt was net iets goedkoper, maar het kwaliteitsverschil is heel groot. Deze is superdeluxe!
We hebben hele ruime stoelen die ver naar achteren kunnen. We hebben ons eigen tv-schermpje en er worden snacks en cola uitgedeeld. Het is de 5 Euro extra meer dan waard.
Om 06.00 uur komen we aan in Yangon. Samen met nog een andere backpackster die we ontmoet hebben in de bus nemen we een taxi naar het hostel dat Catriona al geboekt heeft. Na een douche en ontbijt gaan we de stad verkennen.
Wordt vervolgd…
Ben je ook van plan om Myanmar te bezoeken? Lees dan ook
> Route Myanmar: mijn reisroute van 3 weken door Myanmar
> Geldzaken Myanmar: alles wat je moet weten
Of keer terug naar het blog voor andere reisinspiratie