Dit is het vervolg van mijn dag-tot-dag reisverslag van de trip die ik maakte naar Napels en de Amalfikust. In het vorige verslag schreef ik over mijn bezoek aan Napels, Capri en Pompeii. Dat eindigde op het station van Pompeii, waar ik op het punt stond de trein te nemen naar Salerno. Salerno is het startpunt van mijn vakantie aan de Amalfikust.
Van Pompeii naar Salerno
Na mijn bezoek aan Pompeii neem ik meteen de trein naar Salerno. Ik heb besloten om hier een paar nachten te gaan slapen. Salerno schijnt het kleine zusje van Napels genoemd te worden. Ik ben erg benieuwd.
De treinreis duurt maar drie kwartier. Ik stap één halte voor het centraal station van Salerno uit, Via Duomo Vernieri. Deze halte ligt op maar 10 minuutjes lopen van mijn hotel vandaan.
Overnachting in Salerno
Ik vond het lastig om een betaalbare overnachting te vinden. Het is me duidelijk dat het rondom de Amalfikust niet goedkoop is. En helemaal als je alleen reist is het lastig om iets betaalbaars te vinden.
Ik had online wel een hostel gevonden, maar ik wilde nu graag in een leuke bed & breakfast overnachten. Ik vond eigenlijk amper iets van onder de €50,- per nacht. Maar na veel speurwerk kwam ik een leuk uitziende bed & breakfast tegen. Het kost €40,- per nacht met een gedeelde badkamer.
Op de plaatjes zag het er mooi uit. Maar bij aankomst blijkt de realiteit toch wat anders te zijn.
Bed & Breakfast in Salerno
Het pand ziet er prachtig uit en het kijkt uit over de boulevard. Ik bel hoopvol aan.
Een vriendin van de eigenaresse doet open, ze spreekt nauwelijks Engels. Met handen en voeten leidt ze me naar een andere ingang. Die bevindt zich aan de zijkant van hetzelfde gebouw, in een steegje. Hier ziet het er allemaal al iets minder mooi uit.
Eenmaal binnen blijkt het een klein appartement met twee slaapkamers te zijn. Een van de slaapkamers krijg ik toegewezen. Blijkbaar verblijven er momenteel twee andere meiden in de andere slaapkamer. We delen dus de badkamer. Er is ook een keuken, maar die mag (vanwege Covid-19) nu niet gebruikt worden.
Beetje tegenvallende slaapplek
De kamer is netjes. Het heeft alleen weinig sfeer. Er is een klein raampje dat uitzicht biedt op de overburen. Ik had op de plaatjes een mooi uitzicht over de boulevard gezien. Niet helemaal wat ik verwacht had dus.
Maar goed. De prijs was al erg schappelijk in vergelijking met de andere accommodaties die ik had gevonden. Ik snap nu ook wel waarom.
Nogmaals, slecht was het niet, maar ik had het me sfeervoller voorgesteld. De locatie daarentegen is wel echt top. Midden in het gezellige centrum en tegenover het strand van Salerno.
Terwijl ik rondloop in de stad, zie ik dat het hier echt gezellig is. Ik slaap in het oude centrum en dat zit boordevol kronkelige straatjes. Met restaurantjes, barretjes en gezellige terrassen.
Ik heb het gevoel dat ik hier de enige toerist ben, ik zie voornamelijk locals. Als ik verder loop kom ik er ook achter dat Salerno een leuke winkelstraat heeft met bekende kledingwinkels. Salerno heeft voldoende variatie te bieden.
Zaterdagavond in Salerno
Het is zaterdagavond en iedereen is door de gezellige stad aan het slenteren. Ik zie gezinnen met kinderen. Maar ook een lief oud stelletje dat langzaam schuifelend, hand-in-hand, door de stad beweegt.
Als ik op zoek ga naar een leuke plek om te eten, blijkt het aanbod geen enkel probleem. Er zijn zoveel restaurantjes en ook aan de boulevard zit een rij aan opties. Wat mij tegenzit is dat het zaterdagavond is. De leuke plekjes zijn al gereserveerd.
Uit eten in Salerno
Ik probeer het bij Pizzaria Criscemunno die goed aangeschreven staat. Maar daar kan ik alleen aan een ongezellig tafeltje aanschuiven. Als ik het dan aan de boulevard probeer, loop ik eigenlijk tegen hetzelfde probleem aan. Ik zie een tafeltje bij Trattoria Antonio la Trippa, maar ook hier kan ik zonder reservering nu niet terecht.
Bij de boulevard, waar er wel plek voor me is, vind ik het eigenlijk niet zo gezellig. Als je in je eentje ergens gaat zitten om te eten, vind ik een leuke plek des te belangrijker. Dat maakt het een stuk leuker. Anders zit je er echt alleen maar omdat je moet eten.
Na nog een tijdje rondgelopen te hebben besluit ik het maar op te geven. Bij mijn slaapplek voor de deur koop ik een pizza to go. Ik neem hem mee naar mijn kamer. Hoewel het niet de ideale zaterdagavond in Salerno is, vind ik het eigenlijk helemaal prima zo!
Bezienswaardigheden in Salerno
Vandaag ga ik eens de toerist uithangen in Salerno. Ik wandel eerst naar de Duomo di San Matteo. Deze kathedraal is echt een must-see.
Duomo di San Matteo in Salerno
De kerk heeft een mooie binnenplaats. En zoals in bijna elke kerk is het interieur ook de moeite waard. Maar wat mij echt verraste was de crypte.
Ik moest €1,- aan gift betalen. Ja dat is een tegenstrijdigheid, “moest” en “gift”. Maar de bewaker die bij de ingang van de crypte stond liet er geen twijfel over bestaan. Er werd verwacht dat ik die euro in dat bakje gooide.
Achteraf was het bezoek aan de crypte me meer dan een euro waard geweest. Een oogverblindend mooie ruimte stapte ik binnen. Ik denk dat de foto’s voor zich spreken.
Na mijn bezoek aan de Kathedraal van San Matteo loop ik door naar de Giardino della Minerva.
Giardino della Minerva
Dit is een botanische tuin die al in de 14e eeuw is aangelegd. Het is de voorloper van alle botanische tuinen in Europa. Studenten aan de Medische Faculteit van Salerno hebben veel gehad aan de informatie die zij verkregen uit de botanische tuin. Denk aan de medicinale werking van verschillende bloemen en planten.
Mooie bijkomstigheid van het bezoekje aan deze tuin is het mooie uitzicht over de stad.
Traditioneel gebak van Pantaleone
Na mijn ochtend sightseeing struin ik nog een beetje door de straatjes van Salerno. Ik vind het echt een aangename stad. Het is groot genoeg dat je je er niet verveelt, maar het voelt door de gezellige kronkelende straten wel lekker kleinschalig.
Ik wandel langs Pantaleone dat bekend staat als de beste pasticceria van Salerno. Deze banketbakkerij is een familiezaak.
Het is traditie voor de Salernitanen om op zondag zoetigheden te kopen. Deze eten ze dan met de hele familie na de zondaglunch op.
Ik ben nieuwsgierig en stap er binnen. Ik zie dat ze hele taarten verkopen, maar gelukkig hebben ze ook mini versies. Zo kan ik er mooi een paar proberen.
Ik koop een vruchtengebakje en de beroemde scazzetta. Van die laatste verwijst de rode bovenkant naar de rode, ronde hoed van een kardinaal.
Lunchen in Salerno
Inmiddels is het lunchtijd. Ik besluit op een leuk terrasje in het oude centrum te gaan zitten. Botteghelle 65 noemt zichzelf een historische delicatessenzaak.
De eigenaar zit buiten een wit wijntje te drinken als ik aan kom lopen. Ik vraag hem of ik plaats kan nemen op zijn terras. Hij ratelt in snel Italiaans waar ik bar weinig van begrijp. Maar ik begrijp wel dat ik welkom ben. Zo te horen zit er binnen een grote groep te lunchen.
Op de menukaart zie ik een Tagliere Degustazione staan. Ik begrijp dat het een soort borrelplank is met een selectie van kaas en worst. Geweldig, daar heb ik zin in! Ik laat eigenaar Pino weten dat ik dat graag wil met een glas witte wijn erbij.
Race tegen de klok?
Hij leidt me naar een tafeltje op het terras. Ik ben er de enige. In snel Italiaans zegt hij iets over 10 minuten en hij wijst naar zijn horloge. Bedoelt hij dat hij gaat sluiten en dat ik nog maar 10 minuten heb? Ik was al niet helemaal zeker of hij nog wel open zou zijn. Het is al bijna 14:00h en veel zaken sluiten in de middag. Toch zou het wel vreemd zijn dat hij me dan nog laat zitten, toch?
Hij loopt even naar binnen en komt terug met een glas witte wijn. In zijn andere hand heeft hij een papieren zak met brood en een schaaltje olijven. Hij vult een schoteltje met olijfolie, waar hij snel iets over uitlegt. Het enige dat ik versta is dat het een lokale olijfolie is en het heel erg lekker is. Dan vertrekt hij weer naar binnen.
Zou hij dat brood in een papieren zak hebben gedaan zodat ik het over 10 minuten mee kan nemen? Zit ik me te bedenken.
Dan hoor ik hem binnen door een microfoon de grote groep toespreken. Er wordt veel gelachen en luidruchtig gekletst. Aha, nu snap ik hem denk ik!
Hij zal zich verontschuldigd hebben naar mij dat hij eerst deze groep moet toespreken en dat hij mij daarna weer kan bedienen. Dat lijkt me een meer logische uitleg haha.
Ik ben er inmiddels ook achter dat ze dat brood overal in een zak geven. Zo blijft het brood gewoon lekker vers. Haha ik moet wel een beetje om mezelf en mijn onnozelheid lachen.
Ik geniet ondertussen van het verse, warme brood en dip dit in de olijfolie. Het is inderdaad overheerlijk! De witte wijn is ook echt heel lekker. Ondertussen kijk ik een beetje om me heen naar de mensen die door het dorpje lopen. Het is erg rustig op deze zondagmiddag.
Overheerlijke borrelplank!
Na een tijdje krijg ik dan mijn borrelplank. Ik schrik ervan, dit lijkt wel voor twee personen! Pino verzekert me dat het voor één persoon bedoeld is. Het ziet er wel super lekker uit allemaal.
Pino geeft me weer in sneltreinvaart een Italiaanse uitleg over alle worsten en kazen die hij voor me geselecteerd heeft. Hij legt uit in welke volgorde ik de kaas moet eten. En welke honing/compote het beste past bij welke kaas.
Een klein uur later heb ik de plank bijna helemaal verslonden. Van de rode uienjam heb ik niets meer overgelaten. Ik barst uit elkaar. Maar wat was het lekker!
Ik bedank Pino hartelijk en besluit een stevige wandeling te maken. Deze zware lunch moet ik even gaan verteren.
Ik besluit te voet naar het volgende dorpje te wandelen. Vietri sul mare. Dit is eigenlijk het eerste officiële dorp aan de Amalfikust, als je het van de oostkant bekijkt dan.
Ik loop de boulevard in Salerno op en wandel eerst even langs het strandje. Dat ziet er eigenlijk best ok uit. Beter dan de strandjes die ik op Capri zag. Deze is veel breder, ruimer en heeft ook echt zand. Misschien dat ik daar aan het einde van de middag nog even tijd voor heb.
Ik loop door. Ik wandel langs de autoweg naar Vietri sul mare en ben er in zo’n 40 minuten.
Bezoek aan Vietri sul mare aan de Amalfikust
Vietri sul mare staat bekend om keramiek en je kunt er inderdaad niet omheen. Je ziet overal keramieke afbeeldingen op de gebouwen. Er zijn ook veel winkeltjes waar ze diverse keramieken voorwerpen verkopen.
Vietri sul mare zelf blijkt niet groot te zijn. Na 20 minuten slenteren heb ik het eigenlijk al wel helemaal gezien. Ik sta nog eventjes op een kruispunt te kijken hoe hysterisch het verkeer er is. En welke mooie motoren er allemaal voorbij komen.
Als motorrijder kijk ik met jaloezie naar de motorrijders die de mooie, bochtige weg langs de Amalfikust op rijden. Ik neem plaats op een bankje met prachtig uitzicht op het dorpje, de kustweg en het water van de Amalfikust.
Als de zon onder begint te gaan, besluit ik weer terug te wandelen naar Salerno.
Terug in mijn kamer boek ik een overnachting voor de komende nachten aan de Amalfikust. Ik heb een eenpersoonskamer geboekt in Ravello.
Ik moet dan vanuit Salerno met de ferry naar Amalfi. Van daaruit nog met de bus. Ik kan ook alles met de bus doen, maar voor de variatie lijkt het me wel leuk om de boot te nemen. Ook omdat ik op die manier vanaf het water de hele kust kan bekijken.
Zondagavond in Salerno
Het is inmiddels tijd om avond te eten, maar ik zit nog enorm vol van die borrelplank. Ik besluit daarom de boulevard eens te gaan bekijken. Je kunt je voorstellen dat die op een zondagavond druk bezocht wordt.
Er lopen gezinnen en verliefde stelletjes. Er wordt van alles verkocht en kinderen rennen in het rond. Het is een gezellig gebeuren. Heel fijn om hier te wandelen op deze zwoele nazomeravond.
Ik loop de hele boulevard af en loop door naar de haven. Zo zie ik meteen waar ik morgen moet zijn. Hier moet ik mijn kaartje kopen en op de boot stappen. Ik zit er een tijdje op een rots uit te kijken over het water. Van deze kant zie ik de hele stad met haar flikkerende lichtjes. Heel mooi.
IJsje eten in Salerno
Ik loop langzaam weer terug richting de boulevard. Dan besluit ik dat, hoewel ik geen ruimte meer heb voor een avondmaaltijd, er nog wel een ijsje bij zou passen.
Ik ga in de rij staan bij de zeer populaire ijssalon Bar Nettuno. De rij is lang en gaat zelfs helemaal de hoek om, maar het gaat wel snel. Ik neem mijn ijsje mee naar een bankje aan de boulevard. Ik geniet ervan terwijl ik de mensen bekijk. Wat een heerlijke zondagavond.
Ciao Salerno
Ik heb via Whatsapp contact gehad met de eigenaresse van de plek waar ik slaap. Ze vraagt me om de sleutel in te leveren bij ene Remo, de eigenaar van de ijzerhandel op de hoek. Remo neemt de sleutel hartelijk in ontvangst.
Dan loop ik naar een klein bakkerijtje verderop. Ik koop er een sfogliatelle als ontbijt. Ik ga nog even op een bankje aan de boulevard zitten, zodat ik hier rustig mijn ontbijtje kan eten.
De boulevard is nu het domein van sportende locals. En oude opaatjes die met elkaar zitten te kletsen op een bankje.
Van Salerno naar de Amalfikust
Aangekomen bij de haven gaat er net een boot naar Amalfi. Ik hoor twee Nederlanders achter mij. Zij zetten ineens een sprintje in, heerlijk Nederlands. Ik besluit me niet te haasten, want ik heb alle tijd. Een boot later is ook geen probleem.
Ik zie dat de Nederlanders het op het nippertje halen, fijn voor ze. Ik koop rustig mijn kaartje en wil dan plaatsnemen op een bankje. Een van de schippers roept ‘Amalfi?’ naar me, terwijl hij de laatste trossen binnenhaalt. Maar ik gebaar dat ze wel kunnen vertrekken.
Ik vermaak me door de vissers te bekijken en de jonge jongens die hier komen zwemmen.
Na een half uurtje komt mijn boot eraan. Ik word weer gecontroleerd op koorts. We moeten allemaal ons mondkapje ophouden, ook al zitten we op de ferry in de buitenlucht. Ik ga aan de rechterkant zitten, want zo kan ik de kustlijn mooi bekijken.
Het is een leuk tochtje. Ondanks de bewolking, is het nog steeds mooi hier. Ik probeer de bekende dorpjes Vietri, Minori, Maiori en Atrani te herkennen vanaf het water.
Uiteindelijk meren we aan bij Amalfi. Daar gaan we van boord. Ik koop meteen een buskaartje naar Ravello bij een tabacchi. Zij wijzen me aan waar vandaan de bus naar Ravello vertrekt.
De kronkelende weg aan de Amalfikust
In de bus krijg ik meteen de eerste kennismaking met de befaamde, smalle kustweg. Ik had al gelezen dat het een supersmalle weg is, maar dat er toch bussen en auto’s elkaar passeren. En dat terwijl de scooters er nog kris kras tussendoor gaan.
Als ik dan uiteindelijk zelf in de bus zit, kan ik me echt niet voorstellen dat hier twee bussen tegelijkertijd op passen. De weg lijkt eigenlijk net aan breed genoeg te zijn voor eentje.
Af en toe staan er stoplichten, zodat eerst tegemoetkomend verkeer de weg over kan en dan verkeer uit tegengestelde richting. Maar meestal kan het blijkbaar gewoon tegelijkertijd.
Ik kijk op een gegeven moment bijna in het neusgat van een passagier in de bus naast me. Terwijl onze chauffeurs beide bussen met tussenruimte van millimeters langs elkaar manoeuvreren. Knap hoor!
Het prachtige Ravello aan de Amalfikust
Aangekomen in Ravello stap ik uit de bus. Daar word ik meteen verrast door het verbluffende uitzicht bij deze bushalte.
Moet je je voorstellen dat dit je alledaagse bushalte is! Echt wow. Dit belooft veel goeds voor de rest van mijn verblijf in Ravello.
Dat is het leuke van dit dorpje. Het ligt hoger de berg op, terwijl de andere bekende dorpjes aan de Amalfikust veelal aan het water liggen. Ravello heeft daardoor de mooie uitzichten in de pocket.
Vanaf de bushalte loop ik een tunnel door. Ik kom uit in het autoluwe dorpje Ravello. En wow, het plein dat je dan meteen ziet is ook al zo geweldig mooi. Mooie gebouwen, gezellige terrassen en uiteraard een kerk. De rij indrukwekkende bomen maken het plaatje helemaal af.
Overnachten aan de Amalfikust in Ravello
Ik vertelde eerder al dat de overnachtingen niet goedkoop zijn hier aan de Amalfikust. En aangezien ik op een klein budget reis en alleen, is de uitdaging voor een betaalbare overnachting nog groter.
Ik was van plan om aan de Amalfikust een scooter te huren. Die kosten €60,- per dag exclusief brandstof. Ik realiseer me dat ik niet het geld heb voor én een leuke overnachting én een scooter. Ik heb het idee van de scooter daarom laten varen en ga de Amalfikust te voet en per bus bekijken.
Hartelijk welkom in Ravello
Op het paadje naar mijn overnachtingsplek kom ik langs een Limoncello winkeltje. Ik zie dat ze er proeverijen doen en de limoncello er ook ter plekke gemaakt wordt. Dan valt mijn oog op een bordje, ‘Receptie Il Roseto B&B‘. Hey dat is mijn accommodatie! Nou ja, alsof ze weten dat ik gek ben op citroen. Wat attent dat hier dan ook de receptie is haha.
Ik spreek de man in de winkel aan en hij pakt meteen mijn rolkoffertje aan. We lopen een klein stukje verder en dan opent hij een poort die toegang geeft tot een mooie tuin.
Er zijn een paar kleine gebouwen in de tuin, waarvan er een voor mij is. Het is er klein van binnen, maar perfect! Het heeft een nette badkamer en een slaapkamer met televisie. Het beste is dat ik ook een privé ruimte heb voor mijn deur. Er staan een tafeltje en twee stoelen, dus ik kan hier ‘s avonds mooi buiten zitten.
Als welkom krijg ik ook nog een fles limoncello van de man, helemaal top! Hij geeft me de lijst met mogelijkheden voor het ontbijt van morgenochtend. Normaal gesproken is het een buffet, maar vanwege Covid-19 serveren ze nu aan tafel. De man vraagt me of ik wil aangeven wat ik wil en de lijst straks weer bij hem wil inleveren in het winkeltje.
Bezoek aan Ravello
In de middag bekijk ik Ravello. Het is echt een prachtig dorp! Ik slenter door de gezellige straatjes, bekijk het mooie uitzicht op het centrale plein en eet een lekker ijsje bij Baffone Gelateria.
Villa Rufolo in Ravello
Ook bezoek ik Villa Rufolo. Ooit in het bezit van de rijke familie Rufolo, maar later volledig gerestaureerd door een Schot. Het gebouw is mooi. Maar ook zeker de tuin en het terras met uitzicht over de Amalfikust.
Richard Wagner heeft de villa bezocht in 1880. Blijkbaar was hij zo onder de indruk van Villa Rufolo, dat hij er zich door heeft laten inspireren. Ter ere van hem wordt er daarom elk jaar een Wagner concert gegeven.
Ik zie nu de restanten van het podium. Het wordt afgebroken terwijl ik er ben. Ik kan me goed voorstellen hoe magisch deze setting is. Dat je hier mag luisteren naar een orkest terwijl je op de achtergrond kijkt naar de Amalfikust.
Genieten van mijn privé tuin
Aan het einde van de middag ga ik mijn boek lezen in de fijne tuin van mijn accommodatie. Ik ben blijkbaar de enige gast, want er is verder niemand in de andere gebouwtjes.
Er zijn twee ligstoelen en de zon schijnt nog precies in de tuin. Ik zie dat de citroenen boven mijn hoofd groeien. Wat een heerlijk plekje is dit!
Het kostte me maar €52,- per nacht. Dat is, zeker in vergelijking met mijn overnachting in Salerno, het geld dubbel en dwars waard.
In de avond ga ik uit eten bij Mimí Pizzeria. Dat is de plek waar ik morgenochtend ook moet ontbijten. Ik had gelezen dat het eten hier erg goed wordt aangeschreven. Ze komen de belofte inderdaad helemaal na.
Scooter Amalfikust
Ik heb gisteravond contact gehad met een jongen die ik ontmoette in mijn hostel in Napels. Hij is gisteren ook aangekomen bij de Amalfikust en heeft wél een scooter gehuurd. Hij heeft me gevraagd of ik het leuk vind om vandaag met hem mee te gaan. Kijk! Dat is ideaal.
Ik ontbijt eerst bij Mimi en het is overheerlijk! Vers gebakken brood, lekkere ham en kaas en vers fruit. Tot slot krijg ik nog taart van de dag. Ik zit propvol en denk dat ik tot aan het avondeten voorzien ben.
Dan loop ik naar de bushalte waar ik gisteren aankwam. Daar komt Emmanuel mij ophalen. Hij heeft een helm voor mij geregeld en dan gaan we op pad.
Met een vespa scooter langs de Amalfikust
We bezoeken Furore, Praiano en Positano. Stuk voor stuk mooie dorpjes aan de Amalfikust. Het rijden op de scooter is ook echt zó leuk en fijn. Je hebt alle vrijheid om je eigen tempo te bepalen. Je stopt waar je wilt en je hebt lekker de wind in je haren.
Als we in Positano zijn, komt het ineens met bakken uit de lucht. Positano moet nu juist een van de mooiste plekken aan de Amalfikust zijn. We zien het door de stortregen helaas op zijn minst mooist. Tja, je kunt niet alles hebben.
Inmiddels is het lunchtijd. We eten een pizza bij een restaurantje met uitzicht op de baai. Ik betaal voor ons beiden, als dank voor het mogen meerijden vandaag. Net als we de pizza op hebben, komt de zon ineens weer tevoorschijn. Gelukkig zien we toch nog eventjes hoe mooi het in Positano is.
Als het weer een beetje opgeklaard is, rijden we verder naar het meest westelijke puntje. Punta Campanella. Hier is Emmanuel gisteren ook geweest. Hij had er een prachtige zonsondergang gezien en zelfs een walvis gespot!
We kunnen niet helemaal met de scooter tot Punta Campanella komen. Het laatste half uur moeten we te voet. Daar aangekomen zie ik dat het inderdaad een mooie plek is. We hebben prachtig zicht op Capri in de verte.
>> Lees ook Eiland Capri: bezienswaardigheden en tips voor jouw dagtrip
Ondertussen zien we ferries langsvaren. Ik probeer te zwaaien naar de mensen op de boot. Soms lukt het me om ze terug te laten zwaaien.
Als de zon bijna onder is gegaan rijden we nog door naar Sorrento. Een gezellige stad met veel reuring. Ook wel veel toeristischer dan Salerno. We lopen hier een klein rondje, maar besluiten dan dat we echt wel terug moeten gaan rijden.
In het donker rijden we over de smalle kustweg. Ik zie alle lichtjes van de dorpjes schitteren tegen de heuvels.
Emmanuel zet me om 21:30h af in Amalfi. Vanaf hier kan ik nog net de laatste bus omhoog naar Ravello nemen. Emmanuel slaapt zelf in Minori, dus hij rijdt het laatste stukje in zijn eentje nog even door.
Terug in Ravello zijn alle restaurants om 22:00h al gesloten. Ik koop nog snel een zakje chips bij een winkeltje dat eigenlijk al aan het afsluiten is. Deze dag is echt optimaal besteed!
Wandelen langs de Amalfikust
Na weer een fantastisch ontbijt, wil ik vandaag graag de dorpjes bekijken die ik gisteren nog niet of onvoldoende gezien heb. Dat zijn sowieso nog Minori, Atrani en Amalfi.
Ik besluit vanuit Ravello naar Minori te wandelen. Het is behoorlijk warm vandaag. Het is ook flink klimmen en dalen, maar een mooie route.
Ik loop even rond in Minori en rust uit op een bankje bij het strand. Daarna besluit ik te beginnen aan mijn wandeling naar Atrani en vervolgens Amalfi.
De uitzichten gaan niet vervelen en zijn elke keer weer mooi. Ik heb zoveel foto’s gemaakt. Met een rood hoofd sta ik even uit te puffen als ik de zoveelste trappen omhoog genomen heb.
Atrani blijkt echt een mooi dorpje en heeft de smalste en meest kronkelige straatjes die ik tot nu toe gezien heb. Ik zie er ook een stel dat in trouwkleding foto’s maakt. En een filmploeg voor het een of ander. Ja fotogeniek is dit dorpje zeker.
Ik loop vanuit hier door naar Amalfi. Daar merk ik dat het er relatief druk en toeristisch is. Ik koop er een Granito de Limon en zit op de trappen van de kerk een tijdje mensen te kijken.
Vanaf hier zou ik ook weer terug omhoog kunnen lopen naar Ravello. Maar mijn voeten vinden het welletjes. Ik neem de bus terug omhoog. Daar geniet ik van de laatste zonnestralen in mijn privé tuintje.
In de avond koop ik een pizza to go bij Nino’s Pizza. Ik eet deze op in mijn kamer terwijl ik op de televisie het wereldnieuws kijk.
Mijn verblijf in Ravello aan de Amalfikust is echt omgevlogen!
Ik koos dus voor Salento en Ravello als uitvalsbasis tijdens mijn bezoek aan de Amalfikust. Maar overnacht je liever tussen Napels en Sorrento in? Dan is Vico Equense een goede keus.
Terugreis naar Rome
Vandaag begin ik aan mijn terugreis naar Rome. Morgen vertrekt mijn vlucht naar huis al.
Na het laatste ontbijt met het goddelijke verse brood van Mimi loop ik naar de bushalte. Ik geniet nog even van het geweldige uitzicht hier en pak dan de bus van Ravello naar Amalfi.
In Amalfi moet ik overstappen op een bus die me naar Salerno brengt. In Salerno stap ik op de trein naar Napels. Maar hier gaat het niet zo soepel.
Met het openbaar vervoer van Ravello naar Rome
Alle loketten zijn gesloten en alleen de automaten doen het nog. Van de vier automaten die er staan, valt er om de haverklap eentje uit. Inmiddels staat er 5 man personeel rond de automaten en loopt de irritatie bij de wachtende Italianen op.
Gelukkig heb ik nog ruim de tijd voordat mijn trein vertrekt. Maar anderen beginnen toch te stressen. Dan kruipt er nog iemand voor mij en een ander meisje. Dat is schijnbaar hoe de Italianen het doen: ieder voor zich!
Na heel wat gedoe heb ik dan eindelijk mijn treinkaartje. En kan ik gerust op de trein stappen.
De overstap in Napels voor de trein naar Rome is kort. Ik heb maar 10 minuten en we hebben ook al vertraging opgelopen. Ik ben bang dat we het niet gaan redden.
Tegelijkertijd moet ik super nodig plassen. Ik zie hier in de trein geen bordje die er op wijst dat er een wc aanwezig is. Ik kan op onderzoek uitgaan, maar dan moet ik ook al mijn spullen meenemen. Die laat ik hier niet zomaar liggen. Ik vind het onhandig en besluit dat er niks anders op zit dan op Napels Centraal eerst een wc te zoeken. Die aansluiting ga ik dus sowieso missen.
Trein gemist
Bij aankomst in Napels zie ik mijn trein naar Rome meteen al wegrijden. Mijn prioriteit is toch eerst een toilet. Ik moet inmiddels zó nodig, dat ik bijna geen stap meer kan verzetten. Had ik maar niet al die thee moeten drinken bij het ontbijt haha.
Toilet gevonden. Missie geslaagd. Ik vraag een meisje bij de klantenservice of ik nog met hetzelfde ticket in de volgende trein mag. Dat is geen probleem, zegt ze. Ik moet nog een half uur wachten.
Sfogliatelle als souvenir
Dat geeft mij precies genoeg tijd om terug te gaan naar de bakkerij bij het station van Napels. Daar waar ik mijn allereerste Sfogliatelle heb gekocht.
Ik besluit er een aantal te kopen om het mijn familie thuis te laten proeven. Hopelijk overleven ze het een treinreis, vliegreis en een paar dagen…
Rome in vogelvlucht
Ik kom rond 18:00h aan in Rome. Vanaf Roma Termini station is het maar 10 minuutjes lopen naar Generator Hostel Rome. Mijn overnachting voor de laatste nacht. Ideale locatie, want morgen moet ik weer naar dit station.
Het hostel is echt indrukwekkend. Het is net een hotel. Het personeel is vriendelijk, alles is supertof ingericht en het heeft zowel een eigen bar als een restaurant. De man die me incheckt tipt me wat restaurants en geeft me een plattegrond van de stad mee.
In mijn kamer zijn maar twee andere mensen, waarvan de jongen niet aanwezig is en een meisje wel. Met haar klets ik even. Maar ik laat haar na een tijdje alleen, want ik wil nog ergens wat gaan eten en rondlopen.
Uit eten in Rome
Ik probeer een tafeltje te bemachtigen bij Trattoria Vecchia Roma. Het is niet ver bij mijn hostel vandaan en de man van het hostel raadde me het aan. Eigenlijk kan je hier niet zomaar terecht zonder reservering. Maar na wat overleggen en puzzelen vinden ze toch een tafeltje voor me.
Het is hier gezellig druk en het ziet er leuk uit allemaal. Ik bestel de klassieker bucatini all’amatriciana met de rode huiswijn. Het is zooo lekker, maar ook hier ontplof ik bijna. De pasta is machtig door de saus van spek en pecorino. En de wijn wordt meteen als een halve liter karaf geserveerd.
De pasta kostte €10,- en de halve liter rode wijn maar €3,50. Koopje!
Rond 21:00 uur word ik vriendelijk verzocht plaats te maken voor de volgende gasten. Prima. Ik ben ook toe aan wat beweging.
Een beetje tipsy van de wijn en propvol van de pasta ga ik nog even wandelen door de stad. Het is nergens echt druk op straat. Op dit tijdstip is alles, behalve restaurants, gesloten.
De stad is hartstikke mooi, ook ‘s avonds in het donker. Dan zijn alle toch al mooie gebouwen in Rome ook mooi verlicht. Ik geniet van de rust en de vibe van de stad. Hier zou ik ook wel kunnen wonen bedenk me terwijl ik rondloop.
Nog even langs de Paus
Ik loop van Trattoria Vecchia Roma helemaal tot aan Piazza del Popolo. Dan besluit ik zelfs nog even bij de Paus langs te gaan. Nu ik er toch ben.
Het is zo rustig en stil bij het Sint Pietersplein. De maan schijnt zijn licht en verder is het plein mooi verlicht. Gaaf om dit nog even mee te pikken.
Vanaf daar besluit ik weer terug te lopen naar mijn hostel. Onderweg kom ik nog langs forum romanum en het colosseum.
Ik moet wel een beetje doorlopen want de batterij van mijn telefoon is bijna leeg. En ik zou toch graag nog met de navigatie mijn bed willen terugvinden. Inmiddels merk ik ook wel dat mijn spontane wandeltocht best ambitieus was zo op het einde van de dag.
Rond middernacht loop ik mijn hostel weer binnen. Tijd om te gaan slapen.
Heerlijke vakantie in Italië
Om 09:00 uur loop ik Roma Termini weer binnen. Ik stap hier op de trein naar Rome Fiumicino airport. Voor €8,00 koop ik een kaartje. Op station Roma Ostiense moet ik overstappen. Er gaat ook een rechtstreekse trein, maar die was ietsjes duurder.
Alles verloopt verder soepel en in de middag land ik dan weer op Schiphol. In de stromende regen met alleen een trui aan loop ik met mijn koffer terug naar huis. Wat een heerlijke vakantie heb ik gehad in Italië! Hier moet ik de komende tijd wel op kunnen teren…
Goed voorbereid naar de Amalfikust in Italië? Collega reisblogger Sigrid geeft je 6 tips die handig zijn om te weten voordat je die kant op gaat.
Ik hoop dat je door mijn reisverslag ook enthousiast bent geworden om de Amalfikust te bezoeken!
Mocht je je vakantie aan het plannen zijn, dan kunnen deze artikelen je goed op weg helpen
> Hotels Amalfikust: in deze fijne accommodaties wil je slapen!
> Eiland Capri: bezienswaardigheden en tips voor jouw dagtrip
> Pompeii en Vesuvius bezoeken: de beste tips & tricks
> Wat te doen in Napels: alle tips voor een stedentrip
Je kunt ook terugkeren naar mijn blog als je andere reisinspiratie wilt opdoen
6 reacties. Reactie plaatsen
Wat een uitgebreid reisverslag. De tips van Amalfi ga ik zeker onthouden want wil daar al jaren naartoe. Bedankt om te delen!
Leuk! Hopelijk heb je veel aan de tips zodra je zelf naar Amalfikust gaat. Alvast veel plezier!
Napels zien en dan sterven zeggen ze. Nou dat zal het voor mij wel worden, want de reis naar de oude stad en de Amalfikust is tot mijn grote frustratie nou al drie keer geannuleerd (door verschillende omstandigheden…). Misschien moet ik ook maar gewoon alleen gaan 😀
Als ik het zo eens zie moet het er toch echt nog een keer van komen. Niet alleen vanwege zijn werelderfgoedstatus, maar ook vanwege zijn plankies! De worst en kaas zien er verrukkeluk uit! En dat ze niet zuinig zijn vinden wij nooit zo heel erg… 😉
Haha ja dat zei Goethe, maar ik stel dat sterven liever nog wel even uit hoor. Wat balen dat jouw plannen elke keer geannuleerd werden, misschien volgend jaar 4 maal is scheepsrecht ;). Ja en die borrelplanken zijn zeker niet mis, je komt gegarandeerd met een paar extra kilootjes thuis.
Wat geweldig leuk geschreven Lineke. Ik kreeg meteen zin om te gaan! Volgens mij heb je echt een schrijftalent! Veel plezier met al je andere avonturen, vriendelijke groet en bedankt!
Nou wat een aardig bericht Jan! Leuk om te horen dat je zelf meteen zin krijgt om te gaan, dat is precies wat ik probeer te bereiken met het delen van mijn eigen ervaringen. En bedankt voor het mooie compliment!