Omdat het land boordevol fotogenieke moskeeën en forten zit. Omdat het majestueuze bergen heeft en lekker eten biedt. En ook omdat het een fascinerende geschiedenis heeft en zeer vriendelijke bewoners.
Helaas krijgen we deze kant van Pakistan maar weinig te zien. Via de media hebben we vooral kennisgemaakt met de minder fijne kant.
Mijn reiservaring in Pakistan
Ik had het geluk om in 2012 naar Pakistan af te reizen. Mijn oom woonde er in dat jaar al 48 jaar. Hij is op zijn 24e per boot naar Pakistan gereisd om er als missionaris aan de slag te gaan. Met deze reis kon ik hem eindelijk eens bezoeken in zijn woonplaats Rawalpindi, waar zijn huis en kerk stonden.
Hij nam me mee naar Murree, een bergstad. In Pesjawar, bij de Afghaanse grens, bezochten we de drugskliniek van een bevriende pater. Ook nam mijn oom me mee naar Taxila, een stadje op de zijderoute dat nu een oudheidkundige site is. En in hoofdstad Islamabad bezochten we de Faisal moskee en het Pakistan monument.
Verder heb ik bij zoveel mensen thuis kopjes thee gedronken. Er is me ontelbaar veel eten aangeboden. En ik heb een goed beeld kunnen vormen van het leven van de Pakistani.
Ik vond mijn bezoek aan Pakistan een geweldige belevenis. Hier zien ze praktisch geen buitenlanders. Ik was dus niet de enige die haar ogen uitkeek.